Wanhoop...
Waar ter wereld zijn mijn kindren
Waar, oh waar, ik vind ze niet
meegenomen door hun vader
Wanhopig ben ik van verdriet
Deze woorden sprak ik vroeger
vijfentwintig jaar gelee
'k was mijn kinderen verloren
Hun vader nam ze zomaar mee...
Zal niet in details nu treden
Want na jaren kwam het goed
't waren ineens volwassen mensen
Toen ik ze voor 't eerst weer had ontmoet...
Inzender: j.h., 16 juli 2003
Geplaatst in de categorie: emoties