Veilig in mijn bos
de stilte galmend in mijn oren
de wind zacht fluisterend door mijn haar
de bomen zingen een lied wat alleen ik kan horen
dus blijf ik daar
zwijgend staan
mijn handen op de bast van een berk
zoekend naar het echte leven
de gouden stralen van de zon
beroeren haar ook
al is het dan maar even
als ik achter een rots,
de zon zie verdwijnen
blijf ik daar nog even in de schemer
tot de verre hemel trots
haar sterren laat verschijnen
als je je verloren voelt
eenzaam, verlaten, overspoeld door het tij
kom dan bij mij
bij mij in mijn bos
en wees voor even vrij
Geplaatst in de categorie: natuur