Ik huil in stilte…
Tranen verlaten schreeuwend mijn ooghoeken,
Ze vormen kanaaltjes, die ieder hun eigen weg zoeken,
Uiteindelijk komen ze weer bij elkaar op mijn kin,
Beduusd vragen ze zich af: “had onze liefde ooit zin”,
De druppels zijn zoutig en hebben geen kleur,
Net als jouw liefde doorzichtig, bitter, zonder geur,
Hoe lang zullen ze zich nog aan mijn huid vastklampen ?,
Net als jij zullen ze me ooit verlaten of verdampen,
Zie hier, dit zijn geen tranen van liefde en haat,
Maar mijn bloed dat ongekleurd mijn oogleden verlaat,
Om me heen heerst er een extreme kilte,
Ach, niemand die het opmerkt, want ik huil in stilte…
Geplaatst in de categorie: liefde