Honger naar leven en schoonheid (anorexia)
Nu ik weer zonder afschuw
in de spiegel durf te kijken,
niet meer achteruit deins
voor chocolade en ijs,
niet langer 'geen honger' veins,
en afkeurend naar mijn lichaam wijs,
besef ik wat ik allemaal gemist heb
door mezelf ziek te maken al die tijd.
Verstrikt in mijn eigen web
was ik de draad van het leven kwijt
en vergat door alle honger en pijn
een jong meisje, een tiener te zijn.
Inzender: Ellen, 17 mei 2003
Geplaatst in de categorie: ziekte
mooi gedicht, ik heb zelf geen anorexia maar mijn vriendin wel. ik ga het haar zeker laten lezen.
groetkes Tessa
Maar in ieder geval gefeliciteerd dat jij hem wel gevonden hebt!