kon ik je maar vergeten
het stormt bij mij binnen
mijn hart ligt omgewoeld
wat moet ik toch beginnen
mijn gezicht is door tranen overspoeld
ik wil je zo graag vergeten
mijn hart zegt nee
o als je het toch eens zou weten
maar ook ik moet in de levensstroom mee
het heeft zo moeten zijn
hoe ik ook wik en weeg
al doet het me zo'n pijn
god is het die over mij beschikt
nooit vergeet ik meer die tijd onze tijd
niemand zal het weten
wat voel ik nu een spijt
kon ik je maar vergeten
Geplaatst in de categorie: verdriet