Kinderroof of moedermoord?
Je zat in een tehuis voor ongehuwde moeders
Waar je voor je twee meisjes moest zorgen
Al was je nog een puber, je kon het aan
Maar het stil verdriet hield je verborgen
Toen was daar de dag die je nooit zult vergeten
Je kwam van je werk en je kinderen waren weg
Een gevoel van paniek overspoelde je
Want met jou was geen enkel overleg
In de toekomst zou je ze terugkrijgen
Hadden ze beloofd
Maar eenmaal volwassen bleek alles gelogen
Je vertrouwen in mensen werd toen voorgoed gedoofd
Ooit zag je ze terug en kon hen toen vertellen
Dat je vroeger hun moeder wilde zijn
Maar dat het Huis iets anders had besloten
Terwijl jou slechts restte frustratie en pijn
Je dochters waren opgevoed door andere mensen
Wiens invloed ze moesten ondergaan
Wat hun gedachten zijn dat weet je niet
Maar hun leven is wel in jou ontstaan
Je geeft de hoop niet op nog iets van ze te horen
Vol heimwee blijf je aan hen denken
Het verdriet zal levenslang blijven
Maar je hart is bij hen en zal ze altijd blijven wenken
Geplaatst in de categorie: verdriet