Ze was pas 12 jaar
Naakt ineengekrompen lag je daar,
Op dat veldbed naast het raam.
Met angst in je ogen keek je me aan,
Het duurde even voor mijn verstand besefte,
wat hij je had aangedaan.
Die blik in je ogen zal ik nooit vergeten,
ik wou je troosten maar zou niet weten,
hoe daar aan te beginnen,
hoe kon ik je vertrouwen winnen.
Hoe kon ik je duidelijk maken,
dat niet alle mannen je willen raken,
erop uit zijn om je te kraken?
Je was pas 12 jaar,
als een gewond dier lag je daar.
Ik wou je troosten, maar kon het niet,
Wou je helpen, met je verdriet.
Hoe doe je zo'n gruweldaad ooit teniet?
Later kreeg hij zeven jaar,
3 jaar behandeling en hij was klaar.
De gevolgen van zijn daden vergeten ze maar,
Want jouw genezing komt nooit klaar.
Langzaamaan groeit je vertrouwen,
probeer je een eigen leven op te bouwen.
Weet dat je bij mij steeds kan schuilen,
op mijn schouder mag je steeds huilen.
Geplaatst in de categorie: geweld
Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat je, net als ik, langzaam aan ook weer mensen kunt vertrouwen.
ik ben ook 12 jaar, en als de dood voor mannen
niet voor allemaal hoor maar sommige die er eng en gemeen uitzien
ik ben als de dood verkracht te worden...
maar nu begrijp ik ook een beetje jullie kant. van mij een 10
Het is zo waar wat je schrijft.
Hij 3 jaar, en zij levenslang.
Vreemde wereld leven wij in.
Ik wens haar alle Goeds!