zeeën
Terwijl brakende golven,
bronzen plekken op de wanden van stenen,
genialer dan de schuimende koppen
hun te stevige handdruk achter laten.
smeert het zout zich in oude kieren
en mergt de zeegronden uit
die de weg naar vaste dijken lijdt
kotst de rots het zoete uit
om wilde golven te doen breken.
Geplaatst in de categorie: emoties