Man van geen woord
Ik stap , voel nattigheid
Het proeft als een zee
Ik zie iemand drijven
Het is een engel geworden
Het is een raar syndroom
We hebben allemaal wel wat
Last van jeuk als iemand anders krabt
De geeuw zo aanstekelijk
Geen rust in ons hoofd
De hebberige hebzucht
Geen mens geeft zich bloot
Zenuwen en spanning
Op een lege maag
Hartkloppingen
Zo stijf als de kaak
Tijdsnood
Terwijl je dat honderd keer zegt in je hoofd
Oh, en die jalouzie
Als men elkaar ziet
Ik kijk in het hart
Dwaal er in rond
Als een strenge man
Met een grote mond
Blijf op een afstand
Tot ik er onzichtbaar van wordt
Pat
... Kreetje over onze dagelijkse strubbelingen ...
Zie ook: https://m.facebook.com/pr...083&tsid=0.5414176513215263&so
Schrijver: Paul Christiaan, 13 november 2019
Geplaatst in de categorie: kunst