Wat is liefde?
Zijn het die kleine kriebels in je buik als je ook maar even denkt dat hij je richting op kijkt, maar hij dat niet doet?
Is het het proberen vast te houden van zijn aandacht, terwijl je zelf ook merkt dat de manier waarop eigenlijk verschrikkelijk is.
Is het die ene keer dat je met hem mee bent gegaan, maar je eigenlijk ook wel weet dat het niks betekende voor hem.
Of is het het feit dat je eigenlijk geen enkel idee meer hebt wat je aan het doen bent, alles uit de hand loopt omdat je te bang bent om jezelf open te stellen. En je denkt dat het fout gaat zodra hij ook maar een klein beetje te dichtbij komt.
Voor mij is liefde het ondermijnen ervan, en ik heb geen idee hoe dat ooit een eind goed al goed kan hebben.
Geplaatst in de categorie: emoties