Afscheid
Ik zie jouw zetel staan
beelden komen en gaan
Het lijkt alsof je
Kan verschijnen
Maar dan weet ik
Neen…
En voel ik alle hoop verdwijnen
Hoop
Om jou nog even te kunnen zien
Al was het maar voor even
En stevig te omhelzen misschien
We zouden lang praten,
Dat weet ik zo
We namen écht afscheid
Dan kon ik je loslaten
En had ik geen spijt
Dat ik er niet was
Op het moment dat je ging
Om jouw hand te nemen
Je te troosten
Dat is een minder pijnlijke herinnering
Ik zit nu in jouw zetel
De zetel waarin jij altijd zat
Ik wil hier uren zitten
Snap je dat?
Zo ben ik toch nog bij jou
En zit ik even niet in de kou…
... Rouw ...
Schrijver: Ingrid Schmitz, 23 september 2017Geplaatst in de categorie: overlijden