Rode petunia's voor de ramen
Oma zie ik weer zitten in het hoekje van haar kamer
oud geworden,ingekrompen en dichter bij het vuur
’s zomers hield ze van het zonlicht en open ramen
met uitkijk op rode petunia’s die hingen aan de muur
ze zag graag overal bloemen en planten staan
rozen en dahlia’s in de tuin, cyclamen voor de ramen
en toen ze met broze knieën niet meer in de tuin kon gaan
ging ze op het terras nog even stiekem met ze praten
toch kwam een tijd,dat ze niet meer van bloemen hield
dat haar hart die ooit zo boordevol liefde voor ze was
nu alleen nog door Zijn hogere liefde was bezield
dagelijks heel devoot haar paternoster en litanieën las
en ik die dacht dat dit alles nog jaren zou blijven duren
zag niet hoe snel de wijzers gingen op haar grote klok
tot ze in de eenzaamheid van bange en laatste uren
al stilletjes alleen op weg was naar het huis van God
jaren later sta ik nu weer in diezelfde warme kamer
zit op haar hoge stoel, kijk op de stil gevallen klok
en net als toen bloeien rode petunia's voor de ramen
en na die lange afwezigheid wordt op de deur geklopt...
Geplaatst in de categorie: emoties
Greta, nog wel bedankt voor jouw reactie bij mijn laatst geplaatste haiku.