Auschwitz
( ter ere van alle Joden tijdens WO II)
Wreedheden
Uit het verleden
Ze overrompelen mij
Tot in het heden
Hoe kan een mens
Zoveel gruwel verrichten?
Ik kan het niet vatten,
Ik wil die ondraaglijke pijn verlichten
Je hebt maar de pech
Te behoren tot
het “foute” ras
Was meinst du?
Was ist das??
Mannen, vrouwen
Kinderen, babies
Botweg vermoord
Stuk voor stuk
Hun eigenwaarde, mens zijn
Volledig de grond ingeboord
En iedereen denkt
Dit gebeurt geen tweede keer
Maar de geschiedenis herhaalt zich
Keer op keer
Dan rest er nog de plicht, aan ons
Alle mensen, van welk ras dan ook,
Dat de herinnering aan deze gruwel
Nimmer verdwijnt in rook...
... Auschwitz ...
Schrijver: Ingrid Schmitz, 29 juli 2017Geplaatst in de categorie: oorlog
Rook... Het laatste woord van jouw gedicht. Laat die rook maar blijven bestaan als waarschuwing, herinnering of aanmaning, zoals de indianen hun rooksignalen als boodschap uitzonden.