Avondrood
Als ik in het avondrood je gezicht sta te begluren
Als jij je ogen sluit,
alsof het eigenlijk niet mag
En als je dan opkijkt
om mij te zien blozen
Maar dat zie je niet
want het zachtroze licht mengt alle kleuren tot liefde
en ik pak je hand
in de ziel van je stap
op de vederlichte herfstbladeren
Zachtjes zitten we
over het weiland uit te kijken
op een heuvel, koningspaar van een magisch vergeten rijk
onze schatkist het goud van de avond
ons volk de vroege nachtegaal
Zo zitten we stil
alle schoonheid in te drinken
doen alsof dat alles is wat we nodig hebben
en het is zo
tot de maan besluit het licht te laten vallen als schaduw
En we zachtjes huiswaarts keren
als alles vervalt tot zwart, grijs en blauw
behalve de kleur van onze wangen
die stilletjes de kleur bewaren
van het zachte avondrood.
Geplaatst in de categorie: liefde