De oester
Een oester, nee, die zie je mij niet eten.
Zo’n dier gaat toch springlevend door je strot.
Dat lijkt me voor de stakker uiterst rot
en het is heel niet goed voor mijn geweten.
Want stel je voor dat iemand jou dat flikte.
Een reus wellicht, met trek in mensenbout,
die jou terwijl je leeft zijn muil in douwt.
Je zou toch wensen dat hij in je stikte.
Ja heus ik houd van vruchten van de zee,
van rode ponen, tarbot en garnalen,
makrelen, platte schollen, vette alen.
Van inktvis pik ik graag een vorkje mee.
Maar dieren waar de harten nog van kloppen
die zal ik nimmer in mijn laadklep stoppen.
Geplaatst in de categorie: lightverse
Ik ben verheugd dat je mijn vormvaste gerijm weet te waarderen.