Mijn allerliefste meisje
Mijn allerliefste meisje, zo kwetsbaar en zo klein,
heel even in mijn armen mocht jij maar bij ons zijn.
Negen maanden bij me, ik heb zo naar je uitgekeken,
maar de mooie roze wolk is een grijze wolk gebleken.
Het leven gaat weer verder, elke dag maar weer,
maar mijn gedachten zijn bij jou, telkens, keer op keer.
Hoe zou je er uit hebben gezien, hoe zou je zijn geweest?
Jou niet kunnen vasthouden mis ik toch het meest !
Samen vormen wij een gezin, vol liefde voor elkaar:
papa, ik, je broer en zusje, er is één grote maar...
Mijn liefde voor jou, mijn mooie meisje, is zo ontzettend groot,
niets kan dat veranderen, zelfs niet de dood.
Jij bent in mijn gedachten, elke dag maar weer.
Ik troost me met de gedachte: jij bent bij de heer.
Vandaag is het een dag met een extra traan:
negen jaar geleden ging jij bij ons vandaan...
Voor altijd in mijn gedachten, voor altijd aan mijn zij:
mijn lieve kleine meisje, jij hoort gewoon bij mij!
Geplaatst in de categorie: emoties
Dit gedicht raakt mij enorm omdat ik weet dat jij het voor mij hebt geschreven. Het geeft mijn gevoel weer, het gemis van mijn meisje, Lisette.
Alleen een moeder kan dit zo verwoorden als jij dit kan. Een kind moeten missen is naar mijn mening het ergste wat je kan overkomen. Je ouders moeten missen is iets natuurlijks maar een kind missen niet.
Bedankt lieve schat voor dit gedicht waar ik veel troost uit heb gehaald!