De angst en Sinterklaas!
Vol verwachting klopte mijn hart,
jawel dat deed het van tik tik tik,
wie de koek krijgt wie de gard,
en telkens weer, dacht ik:
zal bij mij wel gebeuren.
Dan het bonzen op de deur, je schrok
je bijkans te barsten,
konden die gasten niet bij de bel,
dat bonzen, ruiten die zowat
uit de sponningen sprongen.
Dan kwam hij binnen, niet alleen,
had een heel gevolg om zich heen,
wat een festijn zou moeten zijn,
werd een avond met haast een tik venijn.
Doodsbenauwd zat ik onder de tafel,
banger kon geen mens ooit zijn,
van die vent daar met zijn mijter,
staf en al die pieten om hem heen.
Ook een liedje moeten zingen,
van sinterklaas kapoentje,
en die maffe man,
vroeg met die lange baard
ook nog stiekem om een kus,
een zoentje.
Snel weer terug onder de veilige tafel,
mijn beurt zat erop de anderen mochten,
waren we wat blij als die gasten
de andere kant van de deur opzochten.
Nee sinterklaas tijd is voor mij,
nog steeds een verhaal vol angst
en er waren weinig mensen minder blij,
dan ik toen ik besefte,
dat ie niet echt was,
nou ja, niet de echte
maar die heb ik nooit gezien!
Zie ook: http://www.radiocapelle.nl/tegenmiddernacht
Schrijver: An Terlouw, 5 december 2011
Geplaatst in de categorie: sinterklaas
Als vierjarig jongetje werd het mij ook koud om het hart toen ik voor het eerst de Sint zag met twee zwarte Pieten. Hijzelf stelde mij al gauw gerust!
Gelukkig wordt dit feest steeds minder bangmakerij en meer vreugde.
Maar de vrees spreekt nog wel heel sterk uit jouw gedicht.