Als de zon schijnt
Als straks de zon gaat schijnen
en de schaduwzijden verdringt
Zal mij geen smart verdwijnen
omdat ‘t mij nog altijd omringt
Als straks de nacht gaat vallen
en ‘t donker zich om mij kleeft
Kijk ik met pijn in het heelal en
merk ik dat jij daar ergens leeft
Als straks lichtjes gaan doven
en de hemel kleurt vlug blauw
Zie ik in het blauw, daarboven
die lieve ogen van mijn vrouw
Als straks de zon gaat schijnen
en rond mij wordt het doodstil
Ontdoe ik mij van mijn pijnen
gewoon omdat jij ‘t van me wil
Nabericht:
Mijn echtgenote is niet overleden,
maar ik stel mij in dit gedicht even
voor hoe ik mij dan vermoedelijk zal
gaan voelen. Dit even ter opheldering.
Zie ook: http//www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 22 september 2010
Geplaatst in de categorie: overlijden