fee
in het bos
van de eenzamen
ontwaak ik
in een leven
niet van mij
voorbij
schieten de beelden
en ik denk
aan haar
haar gezicht
dat ik verlies
ik dwaal
verloren
tussen de bomen
op zoek
naar de stilte
waar ooit
de rivieren
van verdriet
niet meer stromen
ik voel mijn tranen
kolkend
langs mijn wang
en ik ben bang
zo bang
Geplaatst in de categorie: afscheid