Die arme oude clown
Zijn verdriet kon de oude clown amper nog verbergen,
verwend vertroeteld publiek begon teveel van hem te vergen.
Zijn vrolijk geschminkte gezicht treurde zichtbaar van verdriet,
het traantje op zijn wang was wat hem die dag verried.
Maar amper kon hij de kinderen nog plezieren,
Was hij te oud, moest hij stoppen? Is hij overgeleverd aan de gieren?
Na de show droop hij zielsalleen weer af, een traan pinkend
denkend aan de kinderen waarom hij altijd zo gaf.
Verwend geprikkelde kinderen eisen iedere minuut plezier,
door hun ouders gekneed tot prinsen en prinsessen van vertier.
Waven op de Wii geeft hen virtueel plezier,
DS, TV en internet, alles tegelijkertijd, dan is het pas vertier!
En die arme oude clown onmachtig als hij is
kent maar al te goed het echte gemis:
dat de virtuele wereld dus echt niets is
als je deze vergelijkt met een werkelijke belevenis.
Geplaatst in de categorie: emoties