Tijd
Op mijn rug lig ik in het gras, kijkend naar boven.
Een enorme sterrenhemel, adembenemend mooi.
Zo groot en eindeloos, een plek, los van de tijd.
Door het gras waait een aangenaam koel briesje.
Het stille schouwspel, geeft mij het gevoel een onmisbaar stukje te zijn, in een wereld van dromen en realiteit.
Door dit korte moment buiten de tijd, voel ik me verbonden met de wereld om mij heen.
Niet zozeer de mensen, of de dieren.
Maar alles bij elkaar.
Toch ben ik een individu, iemand, uniek in zijn soort.
Een persoon tussen miljarden anderen, hetzelfde, en toch ook weer niet.
Mijn ogen volgen de lichtpuntjes aan de hemel.
In feite zijn de sterren hetzelfde, maar als je goed kijkt, zie je miniscule verschillen, in kleur, grote en vorm.
Op de hele wereld vind je nergens een copie, van niets niet.
Alles en iedereen is uniek, en toch hetzelfde.
Ik draai mijn gezicht weg van de hemel.
de tijd maakt zich weer meester van mijn gedachten.
ik sta op, kijk nog eenmaal naar boven, en hervat mijn leven, gecontroleerd door de tijd.
Nog lang na mij zal dit bestaan, maar ik zal er altijd deel van blijven uitmaken...
Geplaatst in de categorie: individu