mijn gevoel
dagen vol met zorgen
uren met verdriet
wachtend op de dag van morgen
was die er maar niet
hoop is een illusie gebleken
niets is wat het lijkt
ik raak op mezelf uitgekeken
maar er is niets waaruit dat blijkt
iedereen ziet een tevreden mens
de buitenkant is zo tevree
de binnenkant op orde is mijn wens
rot gevoelens, weg ermee!
verstopt in mijn eigen lichaam
gevoelens diep verborgen
alles is voor mij een schaam
maakte ik me maar minder zorgen
ik zie mezelf als hallucinatie
grenzen verleggen keer op keer
nooit tevreden met een prestatie
alles kan beter iedere keer weer
ik stel mezelf steeds weer teleur
het vreet aan mijn zelfvertrouwen
loop met mijn hoofd tegen een gesloten deur
en dat is moeilijk weer op te bouwen
kon ik maar iemand anders zijn
en kijken door andere ogen
dat doet soms erg veel pijn
en heb ik mezelf weer voorgelogen
mij helpen zien ze als een plicht
maar ik ben dat heel niet waard
ik klap ook helemaal dicht
zodra iemand in mijn ogen staart
gevoelens kan ik niet uitspreken
ik kan ze niet goed overbrengen
dan nog liever mijn hart breken
en de tijd steeds weer verlengen
nu ben ik bijna op
geen motivatie en geen kracht
mijn binnenste zegt stop
een begrijpend iemand is waar ik op wacht
mijn leven staat al tijden stil
vrienden zijn hem gevlogen
koud, eenzaam, ongelukkig en kil
ik wil zo graag mijn tranen drogen..
Geplaatst in de categorie: emoties