Drama om gisteren
die nacht was er een van de meest sombere uren
zo zwart en onpeilbaar diep, een ven waarin een verdwaalde
reiziger verdronk
moeizaam verscheen de ochtend en aan de keukentafel
zat ik lange tijd met verkrampte handen
de hele dag -gisteren- was immers verdwenen
vaak blijft er iets achter, een voetstap in de sneeuw
een lach in een kamer of de tranen van een kind
op een wang waar nog geen zoentje kleeft
maar nu is gisteren voorgoed voorbij
en waarheen, waar blijft de dag
die je nooit terug zal zien
Geplaatst in de categorie: tijd