Verdriet
Stil verdriet als ze opgedroogde tranen
voelt trekken op haar gerimpelde
wangen, intens verlangen naar hen die
in haar geheugen dichtbij, maar in de
realiteit van haar bewustzijn de strijd
allang opgaven.
Stil verlangen blijft ze naar dat wat
nooit meer gebeuren zal, de hoop
vervliegt pas op dat moment wanneer
ze beseft dat waar ze op wacht
slechts een illusie is.
Zie ook: http://www.dijkdichters.nl
Schrijver: an terlouw, 13 januari 2007
Geplaatst in de categorie: verdriet