Blitse bits
Kilobits en gigabytes, verafgood als essentie van het leven,
onverdroten verworden tot megavermaledijde data,
plegen in hun ondermaanse zijn, gedoemd het heft uit handen
te moeten geven.
De bits en bytes zijn eindeloos moe,
gebrand, gedownload en gekloond, digitaal en dol gedraaid,
gecrasht door spam en virussen vergeven,
verguisd, verfoeid, met smaad bejegend en beschimpt.
Ze sneven?
Welnee, níét als Assepoes, vergeten in verminkte glorie,
aftands tot stof en as vergaan, vergaat het hen.
Ze leven!
Nu glinsteren ze als blitse bits in het licht van zon en maan
en sterren. Ze glimmen, niet gezwicht
voor 't roemloos eind, boven alle lof, aan 't hemelzwerk
hoogverheven!
Ze dorsten al van jaren her, zowaar naar luwe bomen,
geschoond van muis, kopie en dubbelklik in 's hemels dauw
te zweven!
Geniet van 't kleurrijk mozaïek dat elke verbeelding tart.
Zie niet verwaten neer op hen, bevroed hun aller hart.
Want 't coloriet als spiegelend ijs of hete kolen in het duister,
bevroren ramen in het maanlicht of schaduw van de zon is
maagdelijk onbeschreven.
Monddood zijn ze nu, gelaserd in hun sporen,
en wendt of keert en draait ze her, hun stille pracht
en zilverkleur gewaad, gaat nimmer nooit verloren.
Niet even.
Geplaatst in de categorie: natuur