Overspel
Langs smalle richels
omzeil ik de klip
vergrijsd graniet
schaaft mijn huid open
tot ik de spatten voel.
Zout kerft de wond.
Het moet de branding zijn
die mij ontboden heeft
en hijgend hier omarmt.
Nu het avond wordt zal ik hier blijven
de vloed belemmert mij te gaan
zoals een minnaar dat betaamt.
Aalscholvers hoog op de rotsen
vieren het feest van de bruid van de zee.
Inzender: MH, 5 augustus 2004
Geplaatst in de categorie: liefde