In armen van een engel
Mama luister! Hoor je dat zacht geluid?
het is de engel die komt aangevlogen
hou me vast mamma, het is bijna tijd
dat God me voorgoed van pijn bevrijdt
nu kan ik eindelijk mijn tranen drogen
De engel draagt me zo in zijn armen
naar de hemel waar mijn opa wacht
en alle bloemen voor eeuwig bloeien
ik met andere kinderen kan stoeien
waar niemand huilt; alleen maar lacht
Oh mama kijk! De engel is gedaald
met ‘n schitterend fluisterend geruis
zijn stem galmt als een zoet gezang
niet huilen mama, ik ben niet bang
eigenlijk verlang ik wel naar huis
Och lieve kind, mijn hart pompt pijn
het leven heeft jou en mij bedrogen
rust zacht mijn dappere kleine meid
je bent uit je lange lijdensweg bevrijd
mijn beverige hand sluit nu je ogen
Geplaatst in de categorie: overlijden
Ik huil er bijna van.
Wat een mooi gedicht.
Het doet mijn denken aan mijn eigen moeder.
Die overleed toen ik 4 jaar was.
het is echt een mooi gedicht.
Ik ben zelf gelovig en het spreekt mij dan ook echt aan. Mensen die te maken hebben of krijgen met de dood, die zullen hier zeker steun van hebben!
Wat een emotie,wat een kracht komt daar uit.
Ik ben er stil van..en mijn hart huilt....
gelezen en gehuild
tranen die een oude wond bedekken
het schrijnt, na al die jaren nog
Een 12-jarig meisje.