Een ver zwiepen
Uit de keel van de droom een tjilpen in duizendvoud.
De zwerm spreeuwen verzamelt voor de wintertrek.
Over geploegde aarde wervelen wolken van letters.
De zon gloort en walmt in de brand van het onkruid.
Waar de winter toeslaat, vliegt de zwaan zich kalm.
Traag kolkend verplaatst zich door de lucht.
Hier dringt een ver zwiepen door, als geselt je
de gigantenriem.
De zwaan zingt rond in je kreet, schrijft zichzelf
een zang, korrelend graffiti vervaagt naar de einder.
-----------------------------------------------------
Uit: 'Alsof ik stof ben', van dichter en vertaler Hans van Pinxteren (1943).
Inzender: I.B.D., 8 juli 2003
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid