Roof
Het is begonnen alles te vervangen,
de dingen hebben hun gezichten anders-
om op hun lichamen, telkens valt er iets en
schepsels aan elastiekjes opgewonden schieten
aldoor knallend los. Het laat zich door geen
waarheid ontmoedigen kijk
onze open monden krakelingen,
wat wij bijna zeiden brokkelt langs
onze wangen. Het is als een hoos
in ons opgekomen wacht we moeten
pakken, moeder halen, katten, kinderen
vinden maar we worden meegenomen.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Uit ‘Daar ligt het’ (2003) van Eva Gerlach (1948),
t.g.v. de vierde gedichtendag op 30 januari voor Poetry International geschreven.
Inzender: L.N., 18 juni 2003
Geplaatst in de categorie: overig