Tederheid van wolven
Wij liggen in het gras
Op het Wolvenveld boven Vršac
Men zegt
Dat hier alle wolven
Zijn doodgeslagen
Tot op de laatste
Levend bleef
Alleen hun naam
Een soort dierlijke tederheid dringt
Vanonder opgeschrikt gras
En beroert onze ledematen
Lippen en bloed
Wij beminnen elkaar zonder woorden
Mijn jonge wolvin en ik
Naar Vasko Popa (1922-1991).
-------------------------------------
Uit: 'Het Artisbestuarium', 2013.
Inzender: cd, 23 januari 2017
Geplaatst in de categorie: geweld