Goya etst de hertogin van Alva met een negerkind
Toen zij zijn liefde had verkoold -
Vrouw van verzenging - toen ontsprongen
Hem vreemde grillen: als idool
Gaf hij haar schoot een negerjongen!
Lang had hij naar dat hart gedongen,
Francisco van de Spaanse school,
Penseel en handen uitgewrongen, -
Nu is hij in een ets verdoold.
Maar op dit kleine plekje vond
Hij eind'lijk rust om te gaan slapen:
Hij laat haar over 't zwarte gapen,
Domdwaas onder haar lokkenpracht. -
Een fijne etsnaald schroeit de wond
Weer dicht, bij 't schild'ren toegebracht.
Inzender: FFvK, 8 april 2012
Geplaatst in de categorie: kunst