Afscheid
Alledaagser kan een afscheid niet. Rafelig van woorden,
wensen, handen. Er was een kind dat ik moest zien.
Je hield het tegen het licht. Het greep ernaar.
Ik boog me diep. Zoiets duldt slechts de poëzie
van kaarten, het staccato van huwelijk en geboorte.
Je lag op afstand daar en eiste dat klaar
gebruik van woorden, lof op alles wat nu deugt:
- het kruipt en dicht nog niet.
't Was groter dan ons beiden toen ik je huis verliet.
----------------------
uit: 'Adel', 1994.
Inzender: kdw, 23 augustus 2021
Geplaatst in de categorie: partner