Een taai restant
Nooit was je zo zwaar. En zo mooi.
Met ogen van lichtgroen water.
Je vleugels ontplooid. Voorbij
voorbij aan de laatste vader.
In de morgen de woede doorstaan.
De walg die omhoog kwam spoelen.
's Nachts door het zeewier gegaan.
Het hoen van de wanhoop zien broeden.
Zo moedig gestreden. Genoeg
genoeg om de dans te ontspringen.
Om straks in vijandig land
jezelf als een parel te vinden.
-----------------------------------
uit: 'Het land van de vijand', 1989.
Inzender: gk, 12 september 2006
Geplaatst in de categorie: emoties
en wat het kost om haar te onderhouden.
Mooi Mei-gedicht.