193 resultaten.
dodenwake
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 562 in deze nacht waarin geesten verrijzen
heb ik me neergezet op de rand
van je bebloemde zerk
de kilte snijdt vooral van binnen
terwijl ik lijdzaam wacht
op het wonder van de dodennacht
en in het spokenuur de witte schimmen
de kreten van een late uil
een droeve dodendans van verlaten zielen
ik wist het wel, hier zal ik je niet vinden
ik…
stenen monoloog
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 209 er zijn mensen
die met stenen praten
op de begraafplaats
kom je ze wel tegen
met gebogen hoofd
stamelen ze zinnen
tegen een zerk
maar zerken zwijgen
doch de tekst op de steen
geeft goddank tóch
nog iets van troost…
Nomen est omen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 342 niet de plicht ontwricht mijn denken
het zijn de barsten in het beeld
de afgebladderde verf van zijn gezicht
ik schuif het loden gordijn opzij
vervloek mijn duivels werk
marmer, zwart en wit geaderd
zerk, na zerk, na zerk
mijn handen glijden langs de groeven
van geboorte en sterven
terwijl mijn hoofd door doden bladert
kerf ik in de diepste…
Luchtbespiegeling
gedicht
3.0 met 31 stemmen 14.022 Langs mij heen varen zerken, platte trage aken,
het kruis een scheve mast.
Er staat geen wind, het is de zandgrond zelf
die langzaam verder schuift.
Waarheen de reis gaat, wil ik vragen.
Er komt geen antwoord.
Zittend op de kaaimuur van deze vreemde zondagmiddag
zie ik hen een voor een verdwijnen.…
glazen zerken
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.298 klaprozenrood
op een dodenschrijn
het kruisbeeld lijkt aanbeden
verzuchtingen worden stil gehuild
als lied naar het verleden
het eerbetoon moet ongeremd
de lach is niet gebleven
glazen zerken breken niet
bedekken slechts een leven…
glazen zerk
netgedicht
3.0 met 51 stemmen 1.856 als het hemels dak,
vochtig grijs en
alles omhullend,
het ademen beperkt
vraag ik me af
of zich nu reeds
de contouren vormen
van mijn zielverlaten
glazen zerk,
al doende
het ongewisse
met eeuwigheid
vullend
het uitzicht draagt
niet verder dan heden
morgen,
wat dat ook zij,
lijkt een beeld
uit een verleden
een woord
in…
Contrast
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 63 [Haiku]
stilte met piepjes –
een houtduif rust op de zerk
pal onder haar nest…
MOEDER NATUUR
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 148 tussen flora
fauna
graf en zerk
is zij vrij van stoffelijkheid
maar constant aan het werk…
11 november - een Westhoektanka
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 195 De IJzervlakte
laat de strakke wind vrij spel,
toont scherp de witte zerken.…
Val van Icarus geen echte Breughel
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 199 Een Brusselse kerk
houdt Breughel onder zerk
of hij viel nog postuum uit de lucht.…
Zomereinde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Deze worden begraven
onder sneeuwen zerken.
Ik laat mijn kale sporen na.…
laagland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 over wondere wateren
waait een vergezicht
een oude kerk met
breekbare zerken
achter wuivend riet
waar eenden tateren
een lintlandschap
onder heilspellend licht…
Het regent, het regent
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.075 ."
Vege zwermen, regenschermen
spreiden doods hun zwarte vlerken
over vreemde vormen uit,
niet van mensen, maar van zerken;
alle zerken togen uit,
zerken zonder kruis of bede
rust in vrede, rust besluit.…
moeder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 437 er is te veel in mij
dat je niet meenam
terug in aarde
boven verzonken zerken
langs knisperend grindpad
schenkt de maan
hoofdschuddend haar licht uit
over marmerwit
en zwart graniet
dat het niet
je graf is
als ik wegloop…
OP HET KERKHOF
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.826 Zij liggen rij aan rij de grijze zerken,
Omwonden met een band van dorrend lover;
Gevangen in des winters doffe tover
Slapen de wilgen en de bleke berken.
En op de koude wind is het als stoof er
Hij mij voorbij met zijn getakte vlerken,
En zoekend waart hij om die droeve merken,
Tellend hun tal, de strenge Levens-rover.…
IK zat toen heel stil te werken
poëzie
4.0 met 18 stemmen 4.192 IK zat toen heel stil te werken,
de boeken waren als zerken
voor me, ik wist wel wat
elk graf in zich had.
Mijn lijf zat daar in een kamer,
boomtakken voor het raam er
heenkropen en weer, vervelend,
met groene bladen al geelend.…
Paasgenade
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 606 Zelfs met miljoenen goede werken
poets ik mijn wezen niet meer schoon
Al schrob ik vloeren van de kerken
wied rondom de oude perken
Reinig in de hof de oude zerken
er is slechts redding door Gods Zoon.…
Workoholic
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.298 verschoten plastic bloemen
een rouwkrans van het werk
zijn veel te jonge foto
op regennatte zerk
hier rust ons grote voorbeeld
de onvermoeide ket
hier rust de ruggegraat
van onze jaaromzet
wij zullen hem nu missen
welhaast directielid
de firma is hem dankbaar
the sky was zijn limit…
Bewaker
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 448 Waar toekomst en dromen verstenen
zonder bliksemschicht of regenboog
domein van traan en gesloten oog
overvol van 'zij gingen henen'
Daar leeft slechts het gestage roesten
zakt de steen door het vergane lijf
waakt het opschrift over 't laatst bedrijf
van hen die nog zoveel wilden, zoveel moesten
Maar de dood wil niets, kent geen…
je ging niet weg
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 986 integendeel, jij
liet mij achter
in het donker en
ik stonk er
bijna in
ik zit met een borrel
en een peuk op
mijn balkon
flauw sterrend aanschouw
ik het zwerk, morgen maak
ik werk van jouw zerk
het is bijna beangstigend,
je ligt er nog…
Marmer aftakeling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 154 in glas-in-lood panelen
Waar haute cuisine door kelen zwom
Men lucht verbouwde tot kastelen
Werd schoonheid in Renoir gekocht
En pleister in bombastisch barok
Met prieel en vroomheid werd gepocht
En schulden rezen tot de nok
Die huisden zijn door de tijd genomen
Met ziel in zalig armoe vergaan
Zij lieten ons vervallen dromen
En marmer zerk…
Soldaat
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.092 Een zerk is een lief
mensenschrijn.
De tijd graveert daarin
soldaten, bot voor bot,
alsof ze er nog zijn.
Men pleistert in het steen
verleden plat:
gewit gemis,
known unto God.…
Kerkhof
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 492 Tussen kettingen verroest van de jaren
liggen verhalen begraven
dood
heeft hun de mond gesnoerd
onder bemoste zerken
wordt geen woord nog gehoord
Tussen ontblote bomen
hangt laat novemberlicht
in vergulde scherven.…
Verloren
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 224 De mist legt zijn
schimmige hand
op mijn schouder
de straten zijn leeg
ik voel mij
zoveel ouder
elk geluid
een zweepslag
in mijn oren
wandel ik langs zerken
zie afgesneden bloemen
ook zij zijn ooit geboren.…
Het leven tegemoet
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 769 Alleen de dood
zij ademt hier
tussen weggezakte
zerken
wat leeft dat zijn
de bloemen
die graven sieren
totdat ook zij
het met hun leven
moeten bekopen
het ijzeren hek piept
in zijn scharnieren
ik trek het dicht
en loop het leven
tegemoet.…
Dat ongewisse
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 167 Stokoude pannen
op de kerkhofmuur
je kunt er
zonder moeite
boven
binnen zien
de zerken
kijken je zelfs
vriendelijk aan
even blijven
staan
misschien
dat ongewisse
ondergaan
hier is de nood
geleden
en verstreken
van de dood
een deugd
gemaakt…
Straf
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 245 Wij dalen zwijgend af
naar de duistere grond
die onze levens splijt
wij zijn elkanders straf
en staan ongebonden
voor eeuwig in het krijt
als zerken op een graf
blijven wij geschonden
tot ver na onze tijd.…
De vijfde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 de vijfde golf, die wordt het echte werk
geloof me maar, ga sparen voor een zerk
hoewel, laat die maar lekker waaien ook
verbrand maar liever en ga op in rook
geen mens kan straks nog bloemen voor je leggen
of bij je steen een droevig woordje zeggen…
Campa
gedicht
3.0 met 16 stemmen 34.746 Bloemen, meest namaak, alle kleuren, zerk
na zerk. Ik las de woorden hier en daar.
A Very Special Man, heb ik zien staan.
Begraven, lijkt me, zonder rouwmisbaar.
De delvers waren vrolijk aan het werk.
-----------------------------------------------------
uit: 'Leberecht/Liebentrau: Voces Intimae',
verzamelde gedichten 2001.…
proces verbaal
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.313 op vreedzame graven
staan gebeitelde woorden
als afscheid voor
de laatste reis
bij een verzakte zerk
staat postuum een boete
als schandpaal van nalatigheid
ze hebben een put teveel gegraven
en met het planten van die extra pijn
vraag ik mij af
hoe eenzaam kan je dood nog zijn?…