Alle inzendingen over smal

het bed wordt te smal is breed beschouwd een relatief begrip…

1) Ik heb dit vers geschreven voor de lezer die niet bang is een breed gedicht te lezen dat niet uitermate lang is. 2) Ik heb dit vers ge- schre- ven voor de le- zers die niet vre- zen een ui- ter- ma- te lang- ge- rekt, doch smal ge- dicht te le- zen.…

Ge- dich- ten zijn vaak lang en smal De mij- ne wel in elk ge- val Lang maar te- ge- lijk ook kort Dat zijn ge- dich- ten zo- als het hoort Te lange zijn er bij de vleet Of nog er- ger lang en breed Brede gedichten kan ik niet tegen Meestal zijn…

in een kamer met roze gordijnen zie ik de eindigheid zie haar in de spiegel zomerjurk verdwijnen zo smal zo mooi…

De zee Is te klein Voor al mijn tranen Mijn hart Is te klein Voor al mijn verdriet Mijn rug Is te smal Om dit alles Te dragen Waarom? Waarom Snapt de wereld Mij niet?…

Door ’t oog van de naald was hij gekropen was er gedachteloos heen gelopen, de opening te smal dacht hij dat is mal nu moet ik een doosje naalden gaan kopen.…

Ik ben ik en jij bent jij Samen op weg in deze maatschappij De weg is lang soms steil en smal Maar jij loopt naast me wanneer ik val…

Een smal pad van duizend wolken naar de hemel bouw ik . Twee vallende sterren als cadeau voor je neem ik.…

Die weg kan breed zijn, of een heel smal paadje. die weg doet altijd pijn, hoe lang hij ook is. Maar onthoud ook, dat er altijd een weg van vreugte en vriendschap is.…

Die brug te smal. Krijg me er niet over. Met geen paard. En denken aan. Nee, niet. Ik blijft. Naar huis. Nacht in bed. Zweet breekt uit. Ik is bang. Voor de dood, halfzware shag. Ik wil niet roken. Doet licht aan. Herinner. De man aan de muur. Mik de jager. Schiet. Met duim en wijsvinger. Zo. Je bent dood.…

ademen in het eenpersoonsbed van de dood een gelaat zonder gezicht ter beschikking van gemis in de keuze besloten weet ik het antwoord van lichtgewicht en schemerzone hoe smal de lijn is in het eerste en laatste woord van ontvankelijkheid…

Haar smal gelaat, onder de grijze haren, smal, bleek en moedig, is mij toevluchtsoord, een blanke koepel, hoog en ongestoord door 't dom geraas, de hartloze gebaren.…

Nog even ongeknot tenen wilgen fraai zo smal op hun karkas dreigen om te waaien bij iets meer dan wind kijken je knoestig aan als wezens uit een fantasy of uit een ver verleden leg ze vast voor ze vallen en verdwijnen in de tijd…

Toch hoor ik Geert weer sputteren en smalen, en nog een stuk of wat kolonialen.…

Is er dit keer geen kabel losgeschoten, Dan is de vaargeul weer eens veel te smal. Het Amelandse veer raakt in verval, Ze varen straks niet eens meer met twee boten. Wat ik dan denk is ook een veerboot eigen: Je zou er haast het heen en weer van krijgen.…

" Ja, er zijn heel wat lui die bitter smalen, juist als ze een wit voetje kunnen halen.…

Jouw huid kust het zoute nat, kom speel met mijn ogen, smal spoor in het zand, mijn torso gebogen. Jouw geuren verdwijnen, met ritme zo zwart, nog een keer kijk jij, mijn vlinder verward.…

In het donker Gerijpt tot Hout van grote Klasse, heldere Overgangen naar Smal, schoon spinthout, Op de houtstek Blijkt pas hoe Kolossaal de kwaliteit Van het leven is dat In het donker Groot werd, Het donker dat Naast dood ook Leven schiep…

hoe smal haar taille import uit versailles licht is gauw te licht ze doet d'r ogen dicht haar standje is dan braille en al doende met mon seigneur was haar cri-de-coeur 'mijn vrij in de rij zit rechts ter linkerzij van de autodeur'…

Enkels in slingerplanten verward, door doorns geschraapte armen aan een brekend lijf Het steile pad te smal, stort uitgeplozen wortelwanden de afgrond in Diepte wenkt omhoog steelt tijdloos adem langzaam laat ze los en sterft de leegte in…

Geen woud is gesloten voor gij die loopt in de bossen der oker de nar dichter de eeuwige joker geen pad te smal geen land te kaal maar woud ik wou dat je zou zeggen de maan is roze en de zon is blauw de lucht is goud ik droom zo vaak zo veel te veel jouw.…

Op jouw lange avond Ga ik met mijn lief Fietsen door koel bos Over paadje smal Laat los haar hand Zij mag van mij voor Haar wiegende heupen Maken mijn zinnen los Laat mij o spijker scherp Dromen van lekke band…

we wisten het zeker: jij zou voor altijd duren tot die lege uitgestrekte dag en het onwezenlijk stil werd in onze straat het licht ebde weg je kindertijd was even smal als de doodskist waarin wij jouw broze lijfje zachtjes legden…

Als ik je dadelijk laat weten Dat je weg moet gaan Zeg jij misschien waarom Mijn lief, ik hou van jou Moet ik dan zeggen Dat ik niet meer leven kan Met jouw liefde voor de pijn En dat mijn eenzaamheid Steeds groter wordt Maar als ik dan weer naar je kijk En je smal gezicht omvat Ben ik blij dat ik gezwegen heb…

Als ik dadelijk tegen jou fluister dat je weg moet gaan zeg jij misschien waarom mijn lief, ik hou van jou Moet ik dan zeggen dat ik niet meer leven kan met jouw liefde voor de pijn en dat mijn eenzaamheid steeds groter wordt Maar als ik dan weer naar je kijk en je smal gezicht omvat ben ik blij dat ik gezwegen heb...…

Deze tijd van quarantaine En de geur van madeleine De zondag met contemplatie Krijgt een andere connotatie Deze tijd van quarantaine Met de geur van hygiëne Levend als een kluizenaar De leerling als een spijbelaar Deze tijd van quarantaine Lijkt een grote mise-en-scène De paden zijn hiervoor te smal In dit onmetelijke heelal…

Geest die vervlakt, Zichzelf versmalt Tot een dunne, Stille streep Emoties gevangen In niet meer Dan een levenslijn Die slechts een tralie Smal is - Medicatie die voorkomen Moet dat ik door de Ondergrens ga, En bewerkt dat Waar mijn geest Zichzelf steeds meer Uitdunt, het lichaam Langzaam uitdijt tot Niet-normale…

’t Moet makkelijk wezen stap voor stap omhoog zonder enige vrees Maar ’t is zo vreemd omlaag is meestal lichter dan de weg naar boven Als het pad te smal is om nog te kunnen draaien rest alleen klimmen achteruit Rug naar de toekomst blik lonkend naar voorheen terugval schijnt onvermijdelijk…

rond lang vierkant smal vrolijk treurig schuchter mal Sla elk gezicht zonder masker gade; een gemaskerd bal is één grote façade……

ik leg mijn handen op het water, voor jou bega ik sneeuw, die naderhand gevlogen, snijdt tot op de huid, de riem van wind, aangetrokken en smal het bed van slakken, de natte voeten onderin, de lucht die warm en zwart, vol van ijzer, aanbreekt - als - weleer. ------------------------------------- uit: 'Vlammend Marmer', 1984.…