Een jager afkomstig uit Sloten
Schiet meestal konijnen, liefst grote
Maar laatst had ie pech
Ze bleven maar weg
Toen heeft ie slechts wortel geschoten…
Nee - we moesten niet meer praten
over tomeloze dingen
woorden waren opgebrand
en buiten zinnen van venijn
Het schootsveld kwam steeds dichterbij
voor een dozijn ontluisteringen
houten stokken op de tafel
om een dwingeland te dwingen
niemand ging meer naar de hemel
die hij zelf had geklaard
of de eens verdoemde hel
die hij zo zelf had gebaard…
Heb ik haar gedaante al gezien,
In mijn puberale schootsveld, in andere tijden ?
Of in het zwerk van adolescente fantasie,
Waar wij dromeriek elkaar verblijdden ?
Is zij als Desdemonde, met bloedend hart,
Met list en dolk als droev’ dodelijke reden ?
Of is zij als Ophelia’s foute keus,
Dood in water langs de waterlelies gegleden.…
duizend jaar weg langs molenlei en
trage heuvels zand, waar het vlakke
schootsveld de stad naar zuid deed
heersen, daar hield het leven stand
en ging men altijd door op dat mooie
stukske Brabant, waar de bunzing
sloop, de vogels floten en kinderen
argeloos speelden aan de waterkant
het terrein was bondgenoot of vijand
de groene…