een sombere dag in het gooi
het gesloten singermuseum
donker en de geroofde beelden
eeuwig verdwenen en verkracht
etalages met dior cartier nucci
flanerende geblondeerde blikken
feilloos thuis in behagen en weelde
flauwbegerig wauwelend in leegte
eens schilderden hart nibbrig en mauve
de schaapskuddes op de larense heide
en rauwe mensen…
Ik geef het toe: ik dacht er nooit echt aan
Maar dat de schapenherder nog bestond
Was toch een stukje erfgoed dat ons bond
Dus achteraf gezien ben ik ontdaan
Nu valt er in ons leven een hiaat
Waartegen geen massaal geblaat meer baat…