Alle inzendingen over onzekerheid over lev

Het coronavirus heeft toegeslagen, het brengt de wereld in onzekerheid. Het leven leek vrij redelijk te gaan, met ups en downs. Nu lijkt er een behoorlijke crisis aan te komen, het zal de wereld veranderen, daar is geen twijfel over mogelijk. Wij als mensen moeten dit aanvaarden.…

Na zijn romance met Frida Kahlo Vloeide het bloed van Lev in Mexico .…

ik ken je geheimpjes die je bewaart want tijdens je dromen mompel je woordjes je mond vertelt veel pikante verhaaltjes mijn oren staan open maar in geen enkele zin hoor ik mijn naam vallen en dat vind ik zo triest die nacht maakt me bang om je hart te verliezen ik verlang naar de morgen want dan…

Voor hen wil ik dan ook rechtop blijven staan in het leven. Ik zal het niet makkelijk krijgen, maar ik zal al mijn liefde aan hun geven. De anderen hebben er tot op heden nog geen recht op, terwijl ik zoveel liefde bij me draag. Ik zou het zo graag willen geven, maar wanneer, dat is de vraag.…

Een meisje staart over het water Lijkt gelukkig Van binnen alleen Niemand die het ziet Een harde wind Vertekend gezicht Golven van verdriet…

heeft u dat ook wel eens dat je je belofte niet na kon komen omdat je net dood was gegaan, en dat je het jezelf ook nog kwalijk nam gisteren sprak ik met mijn dochter af, ik zet je huis in de grond verf je ongemakken strak in plint en deur poste restante veeg ik de vloer met mijzelf aan, want ik lig overleden onder een dekbed dat kun je…

Lang leve ons onzekere leven! Zonder onzekere zekerheden, staat ons hele leven stil.…

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

Om samen met mijn onzekere ik tegen mij te spelen. Alsof er iets is dat er word gezegd alleen wel in delen. Dus zoek ik daarvoor naar een realistische reden. Niet dat het iemand anders echt kan schelen. Ik ben dan ook de enige die dit blijkt te beleven. Want het is mijn gevoel dat me kwelt onder de leden.…

Een nieuwe morgen zonder zin te gaan te staan ze rolt over naar de andere kant luistert naar vage echo’s maar spanning neemt de overhand en striemt de bolling naar een diepe zucht steun voor steun hand voor hand voelt ze de ongeduldigheid het willen – de strijdt - ontwakend levenslied waar blijft toch de tijd die verlossing…

hoe dicht kan ik je laten komen ietsje dichter of nog dichterbij van goede vriendschap kan ik alleen maar dromen dat ligt niet aan jou nee dat ligt bij mij vele malen mijn hoofd gestoten want ik wilde oh zo graag heb veel geleerd van idioten kan het bij jou wel dat blijft de vraag…

Als iets zeker nu is in de wereld in Europa in Nederland in de provincies in de steden, dorpen, gehuchten in uw eigen huis in uw eigen hart, ziel en zaligheid dan is het onzekerheid zeker is dus de onzekerheid dat is ook een zekerheid daar valt best mee te leven zeker weten!…

zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk in het omhelzen van liefde en geluk…

Het leven twijfelt stuurloos vaar ik verder naar onzekerheid Ik ben geen kapitein,maar een matroos Is dit het schip waar ik voor koos…

Zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk en de brandstof voor liefde en geluk…

Het is te laat voor spijt Ik zag het aankomen We zitten niet op een lijn We zaten domweg te dromen Van een liefdesfestijn Waarschuwingen zat voor een slechte afloop We wilde het niet zien Wie valt er te blamen? We zochten naar de fantasie De fantasie van wij twee samen Geen waarschuwingen Waarschuwingen voor zo’n triest afscheid Voor…

had je maar een raam in je hoofd dan kon ik naar binnen kijken kijken wat je voelt en zien dat onze liefde niet dooft had je maar een deur in je hart dan zette ik hem open dan kon ik zo naar binnen dan was er licht in plaats van zwart wie weet zit ju nu ook te schrijven een prachtig gedicht over onzekerheid en dat je bij me wil blijven…

En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…

De pijn van het verleden, keer op keer; Wanneer wordt het onze beurt? Wanneer durven wij eindelijk weer? Grijpen we deze kans, of ontspringen we weer de dans...?…

jou door het leven reis Wil je me hebben?…

Gelukkig is het tijdelijk En niet voor langere tijd Machteloosheid is een rot gevoel Dat raak je niet snel kwijt Afhankelijk zijn van anderen Niet zelf kunnen sturen Onzekerheid die aan je knaagt Als het langer blijkt te duren Gelukkig is het tijdelijk Hou ik mezelf steeds voor Voorlopig moet het dan maar zo En draait de molen door Uiteindelijk…

Onzekerheid doet rare dingen in je hartje en je hoofd Ondanks alle mooie momenten toch zo moeizaam maar geloofd Dat ik je mooi vind, lief en lekker geniet van je humor en hoe je naar me kijkt Soms baal ik dan ook als een stekker dat je niet ziet hoe je mijn leven hebt verrijkt!…

me zo ontzettend leeg van binnen wil mijn gevoel weer terugwinnen Maar het blijft een innerlijk gevecht wanneer je verstand iets anders zegt Ik moet niet denken maar doen wil terug naar die tijd van toen Om wat in mij gebroken is te helen zonder poppenkast te hoeven spelen Kunnen zeggen dat ik nog steeds van je hou dat ik niet kan en wil leven…

het lijkt mij dat de dood dichterbij is dan de klaarheid die ik zoek in mijn bestaan dichter dan ik zou kiezen en toch gekozen worden door de dood zou me nu liever zijn maar wat is liever als alles er niet meer toe doet wanhoop mij ten deel is en ik eenzaamheid te over heb wat is dan nog liever dan hunkeren naar droge ogen en onvoelbaar…

ons wordt Ik was zo gelukkig Tot kort geleden Toen jij niet meer wilde God, wat heb ik gebeden Dat jij tot inkeer zou komen Mijn hart heeft zo geleden Dan kon niemand voorkomen Alleen jij Tot die dag Dat je zij dat je mij mistte Bij mij wilde zijn Ik voelde mij zo gelukkig en fijn Maar dat gevoel Mocht niet van lange duur zijn Ik ben onzeker…

En steeds wordt door iemand beloofd "er een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…

maar soms ook niet het zijn ook echt geen nare gedachten maar 't is of je ineens weer vroegere dingen ziet herinneringen zijn er om te bewaren en de fijnste lopen voorop in de rij waar blijven dan de andere ik leg ze eventjes opzij soms is het tijd om op te ruimen daar hoort dan ook alles bij ik doe mijn best ik zal straks merken de onzekerheid…

Waarom kan je jezelf dan toch niet geven, toch mijn onzekerheden die ik meedraag, vertel het me dan gewoon, Waar zit jij toch mee in je maag?…

Ga ik ooit het licht nog zien En mijn onzekerheid verliezen!?…

Onzeker fluister ik naar je hart... lukt het mij hier binnen te gaan? is je hart voor mij gesloten, of heb je de deur al iets voor me openstaan...? Onzeker fluister ik zacht jouw naam, wil zó graag even bij je zijn... zo graag even ván je zijn, en zo graag even ín je zijn... en toch...…