42 resultaten.
Keuze
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.626 De keuze is gemaakt
Je hebt me laten gaan
Er was geen zijweg
Geen misschien
Je hebt me laten gaan
De keuze is gemaakt
Raak me niet meer aan
De pijn is onverteerbaar
Aan elk van jouw vingers
Kleeft mijn lichaamsvocht
Je eens zo zachte strelingen
Willen mij nu nog uitleg geven
Je hebt gekozen
Voor die ander
Er was geen ooit of misschien…
nabijheid
gedicht
4.0 met 7 stemmen 6.392 Wat me restte was nabijheid,
angeliek en lieftallig als van Lippi,
of eerder nog milde spot,
schier onverteerbaar
nu de balsemende herfst met vlugge poten
al gauw zijn intrede zal doen.
Ik weet nog van Siena's oude poorten,
van de schaduw van een struise cypres.
was het ooit beter kersen en dadels eten?…
onwezenlijk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 64 geeft me een gebaar van “ ik weet het “
terwijl ze snuffelt aan de tijdperk
die voor hem was verlopen
tijd versnelt en vertraagt, het
is het gevoel dat je draagt - soms
behaagt het en dan op eens is er die
treurende deernis die alle pijn
van de wereld ondermijnt
ja, het gemis is zoals de waarheid
van de bijbel die non-christelijk
in een onverteerbare…
Aan de oever
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 39 rustig voort
zoals hun leven ook ooit was
het onvoltooide heden ligt nu
vertrapt in het gras
hun dagen zijn nooit af
zitten vol met lege gaten
elke dag opnieuw proberen om
toch te blijven praten
moeizaam woorden herkauwen
nauwelijks kunnen slikken
zo vol van opgekropte onmacht
dat ze bijna stikken
het bittere verdriet
voor beiden onverteerbaar…
De laatste haring?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 25 ben ik de groene weiden die
door de wereld wordt afgegraasd
een onverteerbaar brok van
uitstoot van CO2 in mijn keel?
het aardse licht wordt zwak omdat
de daad weer zwijgt, ben ik te
laf of kijk ik weg, moet ik opstaan
als het duister de zon overstijgt?…
Ze zwerft ergens rond…
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 75 een zinloze vraag, want ze is niet
meer vandaag, ik spreek mijn
herinneringen aan naar iets
onvoorstelbaar tastbaar,
misschien luisteren niet naar
zinloze vragen die in het bestaan
een onverteerbaar antwoord dragen
omdat die vraag onbeantwoord zal blijven,
ze was een beeld die ik toevallig tegenkwam
maar een toeval was het in geen geval…
beroer(te)?
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 999 Toen kwam al gauw de tweede klap
een onverteerbaar grote hap.
Op een dag, wéér beroerd en hóe!
Dus wéér naar het ziekenhuis toe
en na een schrijnend bericht
klapte voor jou de deuren dicht.
Een derde beroerte: "Toch niet wéér?"
Voor jou geen besef, voor and'ren des te meer.…
Het herfstbos
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.260 In een vijver diep in het bos
komt wat rotte eierengeur los,
onverteerbaar spuit een merel
zijn blauwzwarte bessenrest
op mijn splinternieuwe vest.
Overal hangen rode bessentritsen
glimmend aan een struik te blitsen,
een laag zonnetje verzilvert
schuine stralen naar de grond,
waar op het kleurig tapijt
zoeven nog mijn schaduw stond.…
Brief
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.810 Terwijl 't kadet, het stuiverskind,
zich even onverteerbaar vindt.
De haas, de vlugge runderhaas,
zegt: deze krankte is mij de baas.
Citroenvla, taart en confituur!
Uw zoetheid walgt mij in dit uur.
Zelfs 't glinstrend klontje op 't theesalet
mij 't hart geheel aan 't draaien zet.
Weg lekkernij uit Oost en West!…
Voor Marlies
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 257 DIT is onverteerbaar
Hoe kan een mens nou nog geloven in de God die dit toestaat
hoe moeilijk is het te bedenken, dat die dan ook echt bestaat
Bij een lijdensweg als deze, die jij " lopen" moet
Beken ik eerlijk, dat HIJ dit fout bedenkt en dat het anders moet.
Dit is onbegrijpelijk.…
De Huilende Wolf
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 164 onzin
Zijn hersenen zijn machines
Die werken alles weg
Huilen is toelaatbaar
Maar ‘de waarom’ vraag
Is allang verorbert door gedachtes die hij niet toelaat
Zijn lichaam spuugt het nog net niet uit
Maar de concurrentie met zichzelf is maakbaar
Hij sluit het niet uit
Hij probeert van elke dag het mooiste te maken maar achter al zijn diepe, onverteerbare…
Mesthoop
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 272 Je schepte en schudde en scheidde,
’t onverteerbare hield je apart,
met het verteerde mestte je bomen voor ’t fruit.
de grote brokken groef je onder de humus,
vele wormen kropen erdoor.
Valt toch wel mee, vond je.…