75 resultaten.
zomer en winter
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 148 zoals seizoenen gaan en komen
beleven wij plezier en pijn
de zomer wordt ons wreed ontnomen
de winter zingt een nieuw refrein
de kunst is onverstoord te blijven
in ons genot en in ons lijden
de onrust uit ons hart te drijven
in alle vier de jaargetijden
zoals een kaarsvlam rustig brandt
indien geen wind haar kan beroeren
zo houden wij…
Dromen
netgedicht
2.0 met 1520 stemmen 157.889 Alsof je wist wat er ging komen
bleef je heftig aan het woord
wees mij op natuur, de bomen
die daar stonden onverstoord.
Toen je zag dat het zo laat was
waarheid aan het licht gekomen
wist je ook dat ik in je ogen las
dat het geen nut had te dromen
zo ongeneeslijk, we zouden pas
na de dood weer samen komen.…
ex liefde
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.049 Alsof je wist wat er ging komen
bleef je heftig aan het woord
wees mij op natuur, de bomen
die daar stonden onverstoord.
Toen je zag dat het zo laat was
waarheid aan het licht gekomen
wist je ook dat ik in je ogen las
dat het geen nut had te dromen
zo ongeneeslijk, we zouden pas
na de dood weer samen komen.…
Terwijl de fuiken drogen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 313 Terwijl de fuiken drogen,
druipend van het zilte nat
braakt de zee onverstoord haar golven
en spoelt ze de netten schoon,
die visloos wachten
op Siel , de oude zeebonk,
met zijn kromme pijp
en aftandse zuidwester
Een oud vissersvrouwtje kaakt
wat verse haring
De stank van vis
lokt meeuwen
die -op de hun zo eigen wijze-
danken voor…
Met de dans
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 293 Met het ritmisch bewegen
moet ik op mijn tellen passen
ja ik vertel mij wel eens even
Zomaar ongehoord
dans ik met jou onverstoord
Ik ga er helemaal in op
met jouw pasjes in mijn kop
De manier waarop jij beweegt
is zo geweldig elegant
Dat het mijn brein leegt
ik dans weg bij het verstand
je leidt mij met jouw zwieren
langs…
Kracht en Liefde..
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.674 De liefde, omarmd in mijn innerlijke,
het leven verder door met mijn lach,
het goede onverstoord kunnen zien,
in alles en iedereen het wonderlijke.
Dank je wel, in wie jullie geweest zijn,
voor mij, met onvoorwaardelijk gevoel,
mijn leven is voor mij zorgeloos perfect,
in wie ik geworden ben, met weerschijn.…
Vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 joelen
Ze claimen onze plek daar op het strand
Ons zandkasteel met zijn robuuste toren
werd weggeblazen door een drieste golf
Zoals het schaap wordt gegeten door de wolf
Geen mens leeft eeuwenlang, is uitverkoren
Burchten tellen meer schietgaten dan kantelen
Stormrammen beuken krachtig tegen de poort
De tijd tikt genadeloos en verovert onverstoord…
Wolken
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 84 welke veldslagen
in welke luchtlagen
wolken afleggen
valt niet te zeggen
onrust alle dagen
bolle wolken
vermengd met
vlakke vlagen
vechten en wagen
zich in elkaars lagen
ver boven de grond
met zonnehitte
waar zij in elkaars
vaarwater zitten
uit elkaar drijven
of samenklitten
stil onverstoord
gaan zij voort
bouwen dikke wolkenkragen…
Inforust
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 Onverstoord draait onze wereld door.
Vandaag slapen we onbekommerd uit.
Onze smartphones zijn onbereikbaar.
Zittend ontbijten we in bed.
De krant blijft rustig liggen.
De televisie op standby gezet.…
ommekeer
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 2.521 de lampen enkele dagen koud
het licht naar de zolder verhuisd
de muren als geschrokken
in één klap kaal
op de vensterbank groeit je plant
onverstoord verder richting zon
maar in ons hoofd wend jij je ervan af
woekert de schaduw langs je omhoog
als een geschiedkundige naam
met een steeds vager gezicht
spreken wij je weldra uit
als een…
11 mei 06, de zwarte dag
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 622 de natuur huilde
vrijdag in Antwerpen
de druppels liepen
als tranen over
ons heen
kinderen en ouderparen
iemand alleen
onverstoord
druppels liepen over onze huid
zwart wit groen blauw roze oranje
over onze wangen liep geen traan meer
gestold
hoe schoon was die dag
als kind liep ik
gelukkig
door de regen
mijn ontstelde ouders…
Een droom van lang geleden
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.754 Je was weer dichtbij
hand in hand langs de kant
van de weg, op weg
naar de bushalte
bij het strand
Je keek me aan
alsof lichten op me schenen
een fonkel verscheen, een traan
je stapte in, je moest gaan
even later was je verdwenen
Ik liep door het zoute zand
de tijd zonder jou was begonnen
de zee ruisde onveranderd voort
een echo, onverstoord…
Het Zoldertje
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 869 zweet dat gestroomlijnd
langs je schouder naar beneden gleed
mijn ogen volgden met stil verlangen
de stroom van kleine straaltjes naar omlaag
elke beweging veranderde de richting
terwijl jouw lippen in mijn oren de woorden spelden
het bloed in mijn aderen opzweepte tot kolkende rivieren
het zoldertje is verdwenen de beat veranderd
onverstoord…
verzwegen collocatie
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 183 zoektocht naar zijn ware
ziet hij zich een slaaf als de hare
zijn wezen veroordeeld tot collocatie
verbijt hij machteloos verkrampte agitatie
doof voor de rondgang van een groeiende mare
zoekt hij niet het lichte maar liever nog het zware
en vindt slechts in zichzelf de ultieme confrontatie
wanneer 's avonds de stilte weerklinkt
verzinkt hij onverstoord…
Verkeersstromen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 485 Stappen klonteren samen tot lanen,
één misstap laat de route onverstoord.
Hekken leiden de eindeloze weg,
voetzolen staan in het asfalt gebrand.
De einder met de harteloze heg,
scherppuntig op de ogen gericht, want
onze verlossing moet zwaar bevochten;
de blik standvastig naar de verre kim.…
Laat mij, o Heer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 202 Laat mij, o Heer, van U mogen getuigen
Dat ik mij niet zal schamen voor Uw woord
En dat ik in alle eerbied voor U zal buigen
Laat mij, o Heer, U prijzen, onverstoord.
Laat mij, Heer, U danken voor al het goede
Voor gezondheid en vreugde in mijn leven
En wilt U mij voor al het kwade behoeden
Laat mij een licht zijn, tot Uw lof geheven.…
Winterster
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 473 in de snerpende, snijdende winterkou,
die over de vlakke weilanden schuurt
en egels verkleumd naar hun legers stuurt,
knettert stil mijn hartvuur voor jou
onverstoord vervolg ik mijn mars,
hoewel de vorst mijn adem snijdt
en de vallende nacht mijn zicht misleidt,
gegidst door jouw onfeilbaar kompas
sinds ik je geest en ziel heb verkend…
loven maar nu geloven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 391 natte teil
het stommelde
op trappen
daar werd
aan de deur geklopt
zij lachte breed uit
weet je dát is
de Here Reve
van twee hoog boven
laat hem alleen binnen
als hij in ware zinnen
Onze Lieve Heer gaat loven
zo juist vernam ik
uit de radio
dat hij is heen gegaan
hooplijk wordt hij
aan den hemelpoort
weer helder
in de spraak onverstoord…
Desiderium
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 312 Wij leven ieder ons eenzaam leven, in gedachten samen maar toch steeds weer alleen
terwijl de dagen zich rijgen als trieste kralen aan een breekbaar koord
tikt de trage zandloper van de tijd: langzaam, stil en bijna sereen
als Eros vleugels ons steeds harder raken, wachten wij onverstoord
op de warme dagen van de zomer, de koude winter dreef…
Le village abandonné
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 605 De hitte kruipt over het enge pad
Het alpine dorp ligt in ruïne
Hier hebben mannen, vrouwen liefgehad
Maar konden er de kost niet meer verdienen
De wilde tijm kan je van ver al ruiken
De hop hoept schril en onverstoord
Geen leven meer achter vervallen luiken
De krekels hebben hier het laatste woord
De bron, die leven gaf, is opgedroogd…
Zo lief
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 161 Meisjespaard met spiegel' van Iris Le Rütte)
De jonge merrie zit zo lief naar zichzelf
te kijken, de kamspiegel tussen de twee
voorbenen vastgeklemd, braaf als een grote
hond die pootjes geeft en ze blijft maar
kijken, al ontploffen er granaten om haar
heen, al lopen er beeldschone hengsten
hitsig langs haar lijf, al vergaat eens
de wereld, onverstoord…
RUST VOOR RONDDOLERS
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 271 Daar hangt een woud- en keukengeurenkrans
om mensen aan tuintafels, vloeit onverstoord
in hun smaakzin, die naar klare eenvoud hoort:
klein spijsgenot spreekt als Moeder de Gans.
Schilderijen en gordijnen maken
binnen een zacht huiselijk schemerlicht,
gelijk aan warme ijle sinaasappeldamp.…
morgen in mei
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 te zijn zondagmorgen
twintig mei tweeduizendtwaalf
staat de zon aan de hemel
zó stralend zelfs dat we besluiten
om in de tuin te ontbijten
ondanks het mooie begin heeft de Bilt
voor in de loop van de morgen
heel veel regen opgegeven
op de radio heeft men het over
een aardschok in Noord-Italië
doch de merels in onze tuin
vliegen onverstoord…
Danseressen van de zee
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 149 De kompaskwal heeft haar streken
De oorkwal geeft een teken
Een haarkwal wil mij zoenen
en schiet met gifharpoenen
Majestueus, blauwwit koel
danst de zeepaddestoel
in flonkerend brokaat
op de getijstroom-maat
Zij zuigt-perst zich voort
onhoorbaar, onverstoord
Ik streel haar gladde hoed
als nederige groet
Dan vervolgen we onze wegen…
overvleugelen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 167 toen stenen en glas door de straten vlogen
toen monden schreeuwden door de koude
muren heen
toen tollende lijven met groot lawaai de stad in stormden
en alles tot puin was gewalst
toen het licht begon te worden
en een vreemde stilte binnensloop
en jij je in gesnik verloor
en duiven onverstoord koerden
en je rondkeek naar wat over was
en…
TRANSPARANTIE
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 837 ons evenbeeld in kwartskristal ontvangen
een gave, ongeschonden schedelsoort
gestolde goden staren onverstoord
op ware grootte van ons hartsverlangen
hun licht verandert, danst op dunne koorden
verheven boven temporeel belang
die zijn verweven met de oude hang
naar de oorspronkelijke sleutelwoorden
ze barsten uit in prachtige gezangen…
De zwijgende maan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150 Of te antwoorden met tijdloze wensen
die altijd terugkeren
als de maan en de sterren
dichtbij lijken
in hun onverstoorde schoonheid.…
het gouden meer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt
weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind
vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt
gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt
een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt
een schichtig hert dat aarzelend…
Op mijn retour
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 743 Aarzel,overweeg de stap,
ontwijk het vuil, het glas,
ik stap niet gaarne mis,
na de goot volgt nog
een diepere plas,dien
naar boven te kijken,de
stilte in mijn ransel
getekend op mijn rug,langs
hoog reikende platanen,met
hun onverstoord gedruis,
waar ik eertijds vriend mee was,
ver van een neergelaten brug,
geschut tussen kolk en sluis…
Nu dat het jaar is oud en wit
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.840 En dan op een gegeven woord
Zet in hij en onverstoord
Een bas met zware gangen,
Terwijl de vrienden honderd uit
Met tierelierend keelgeluid
Opvolgen en vervangen.…