Alle inzendingen over ogentroost

als tranen wellen en blijven steken is al wat ik bieden kan een druppel ogentroost…

Kom niet vragen wat er mis is met vandaag met alle dagen Troost ogen met woorden met een lach om te vergeten laten we eten…

zijn handjes gelijken op die van zijn Ma als de eirbezen ze verkleuren, dapper stapt hij door den hof aait de poes en zingt in zijn eigen zoveel vooruit dan rent hij op mij af en til ik hem hoog boven de bonenstaken…

op deze druildag pak ik een stel reisboeken dan zit ik zomaar in de zon foto's van voorbije zomers regendagen tellen niet als wij weer een ijsje likken ik ruik natuurlijk bloemen zie hun bonte kleuren het groene blad, hoor vogelzang…

ik schrap de ogentroost en plant een kijkerskus op je gesloten leden pluk parels uit je wimpers in ruil voor het ontluikend blauw dat nu ongezouten schittert je oesterblik wordt een open vizier en ik lees de pas-de-deux nog voor een zwanenzang de lucht vertroebelen kan…

ik schrap de ogentroost en plant een kijkerskus op je gesloten leden pluk de parels uit je wimpers in ruil voor het ontluikende blauw dat nu ongezouten kan schitteren je oesterblik wordt een open vizier en waar ik stop zei ga ik door tot de halve maan zich heeft gewend…

Zo langs velden en langs wegen zocht zij in het ochtendgloren vrouwenmantel, goudenregen ogentroost voor haar verdriet valeriaan en monnikspeper sleutelbloemen, riddersporen alles voor haar rieten mandje dat zij meedroeg met een lied Ze hopte zomaar van de hop weer naar de heermoes en het koren zwierezwaaiend met haar armen tussen bloesems…

. ------------------------------------- Uit 'Ogentroost'(1992) van Herman Leenders (Brugge, 1960)…

als mijn zorgen wikken in de weegschaal van vandaag vraag ik me af, wat op de buitenplaats van nu het mooiste kinderspel beweegt mijn emotie leegt zich, in een blauwe schaal de ogentroost van wie je bent schuift dichterbij wat ben ik blij mijn kind, dat jij de mens bent die ik wens dapper in de strijd die wereldwijd al zoveel namen…

Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden en toch, wij durven ons niet af te scheiden, wij durven niet alleen zijn, niet te spreken dan lippen bevend, die niet open breken, begonnen klagen, wenkende ogentroost, gloed van een wang, die om zijn blozen bloost, handen, die groeten, blikken van verzwegen ontroerd zijn, zuchten als uit vuur gestegen…

met neergeslagen wimpers bewaar je het afscheid onder je lijfgewaad en ik een beetje lucht blauw, breek in de wind je voedt me met gebarsten kruiken waaruit vogels nog gulzig de ochtend dronken badend in voorbij stromende ogentroost en op mijn jurk kruipt je tong weg naar woorden de smeltkroes in mijn schoot je…

Niet weder te ervaren ook bloemen verwelken, gaan weer bloeien als ogentroost kindje op moedersschoot of vetplant op de juiste momenten geuren.…

Zij bieden voor de pijn van heimwee en verlies een staalkaart aan van balsems: melkkruid, honingklaver, engelwortel, zilverschoon, zachte dravik, bitterzoet, nachtsilene, guichelheil, vlinderzegge, ogentroost. --------------------------- uit: site Reine Wellens.…

de wind schreef de nacht in de duisternis van haar chador geloken haar wimpers ogentroost de fluister tikte haar aan in de vroegte van de morgen droeg een bruidsluier vol belofte aan de zon streelde krullende lokken liet wangen blozen in de middaguren krulde haar lippen in een zachte glimlach rozenrood in de schemering…

Nog voor mijn tijd geslonken is Nog voor mijn beide handen de zure bessen graaien en de geul dempen met uitgedoofde ogentroost Hier wil ik niet staan. Niet op deze rand Niet aan deze kant waar mijn hals vergeefs reikt, en pijnt… en mijn schouders kreunen onder de zwaarte. Ik kan geen vleugels dragen.…

Teugelloos geloven dat ook jij je ogen dicht hebt en in het roze van je schelpen mij kunt zien: wat is er bitterder dan deze ogentroost? Wat is er bitterder? She is around me now, rondom mij blauw en geurig of wat ik mij daarvan herinner: pijn die niet weg te slikken valt.…

Een gapend gat is als de wond waar ik Omheen dans Een afgrond waar mijn hand de hemel niet plukken kan Waar dorre bloemen mijn vermoeide aangezicht ontsieren en de echo van lieflijke klanken wegsterft Ik vind ogentroost klimmend tegen blinde muren in vale herinneringen aan een zacht bemoste bedding waar ik mij te ruste…

(Geo versus Ego) Je hebt de doornen van de roos gerukt zonder dat de bloei de bloem verliet alsof je handen de sterfelijkheid plukten eenzaam in een traan verborgen Bij dageraad schuurde de nacht langs de oevers van het droomloze waaruit ik stroef ontwaakte De glinster in jouw ogentroost bewaart een gulle lach in de holte van de…

de dovenetel luistert niet de ogentroost biedt geen soelaas voor mijn verdriet het ochtendgloren wou mij ook al niet aanhoren zelfs het viooltje streek niet over haar hart en liet mij achter – totaal verward vanochtend liet de ochtenddauw mij ook al alleen staan in de kou en toen ik de vroegste vogel mijn probleem had voorgelegd…

Tranen welden vaak op deze dagen stom geslagen uit mijn binnenste, uit ik ogentroost uit onvermogen. Donkere machten hebben mijn gedachten niet gewonnen. Op het kuchen en het hijgen van verkouden mensen na trekken pure gedachten over dit nu opgeklaarde gezicht, vermengen zich een lach en een traan om weer te staan.…