oker ook, felblauw
en een ringeltje wit
rimpelend straten wolken
en de zon klautert beschaamd
vanachter de grens met Duitsland
overstijgt ons nederig land
en kletst bekend rood, eind
einder, een zee sist
dag dag…
Sierlijk geschreven in het zand
Een kwarteeuw bijna doen wij nu
alsof toen onze wegen scheidden
23 jaar doen, alsof wij er niet meer zijn
Jij spleet mijn hart, terwijl het net
in gruzels was bijeengeraapt
Vertrapte zelfs het laatste restje
liefde gekleurd als magenta, als wijn
Herinner jij je nog alles
wat plotseling, abrupt
stierf?…
Mijn hersenen kraken
transparant vloeit kwabbenvocht
door minuscule spleetjes
links en rechts
het watert in het hoofd
morgen vloeien
alle kleuren rood
magenta, scharlaken of gewoon
bloedrood
ik ga niet dood, nog niet
mijn hersenen kraken
zwellen mega groot
verdrukken groeven wetenschap
ik weet niet meer
ga ik nu wel of toch
niet…
Als avondrood
magenta
zich vermengt met wind
en zee
en dromen
van gasten aan de boulevard
oude mensen
twee aan twee
traag hun late doel beleven
samen slenteren
uit de nu open deuren
van het grote huis
turend over water en
peinzend zoeken naar deining
hun adem
het schip zien dat
ver langs de horizon
zijn weg vindt
ze lachen…
Ik heb me laten temmen in
je mooi resonerende zinnen,
ik was aanwezig, nu zoek ik
nieuw klinkende kleuren,
de morgen liefdevol en blij
om de dingen in mij herboren,
bevroren ijs wordt wild water
in het zomerparadijs,
lichtgeel is de zon, de zee diepblauw
verlangen begeesterd op zoek naar
de parel, ver van je weg, los
alleen, met magenta…
156
Bezig met laden