Alle inzendingen over hoge toon

En 's avonds als je terugkeert, voor de rode avondgloed, Hoor je zachte hoge tonen, vogelzang als laatste groet.…

nog ben ik niet verdronken in de donkere tonen van de muziek om me heen het duistere galmen maakte me alleen braken bijna de laatste halmen van mijn oogst ik had mezelf een bloementuin beloofd waarin ik uit hoge tonen de mooiste melodieën liet komen die in warme wind jeugd en passie dansten met elkaar sjansten in de meest briljante…

ik heb de geluiden uitgeplozen die de wind waait in tal van kleine hozen de werveling van hoge tonen komt nooit uit het ruizelen van grote bomen zij dekken alles toe met een groene plasticiteit beletten ons openheid lief en empathisch trekken ambachtelijke sporen hun melodieën door de smeltkroes van het leven daar waar de…

zelden hoor ik nog de fluitende wind vocalen ontbreken als bladeren zijn verdreven dan gieren hoge tonen langs sprieterige takken alsof het bos zijn man zijn heeft laten zakken het donker passionele is alweer van even geleden in zomerse overvloed brachten bladeren hun groet nu schraalt schichtig wat omzichtig door…

Haar geest beweegt in grijze stilte tussen bloemen met zachte kleuren voelt zij ijzige kilte zij ruikt aardegeuren gesneuveld haar zonen de wind huilt met hoge tonen.…

llse heeft de verpletterendste glimlach de fijnste snik in haar hoge tonen De appelste koontjes de Twentste oogopslag de minste sterallures en kan het hardste juichen Ilse komt uit een country hooiberg met een naturel dat heel Europa zaterdag in smeltjus verandert Maar een paar bordjes boerenkool met Hema worst en spekjes zouden er wel ingaan…

Ik zou wellicht mijn hoge toon uit nijpend zelfbehoud wat lager moeten stemmen. Maar wie ben ik zonder gram? Niemand nog. Hier valt niet af te remmen. Het lijdt geen twijfel dat ik aan mijn slaande trom en al te schel trompetteren tenslotte stil zal ondergaan Tot dan nog zal het zijn dat ik gebruik maak van de letteren.…

gordijnen bewegen zonder lichte tocht het tikt en kraakt waar je ook gaat beladen is de stilte met een hoge toon herkenbaar zijn wat elementen uit een droom er is aanwezigheid in het wachten met ingehouden adem voel ik gespannen krachten nog kan ik niks raken heb geen mogelijkheden om contact te maken met een wereld zo dichtbij…

zag de woede van water in stuwende golven opgehitst door de wind zij rolden om het schuim vervloog bedaarden langzaam in vrije loop ik zong in ondertonen mee mijn vlagen begeleiden het jagen van de zee sloegen over in rol hoge tonen refreinden met sissen en slissen de coupletten weer vol het eeuwig lied over woede zonder…

hun geroezemoes heeft een toonsoort dat het onze niet kent onstuimig in tempo gelardeerd met uithalen in hoge tonen gesticulerend het kirrend gelach speelt met de ernst van zaken doen zonder beklag de massa is organisch en ademt de primaire levensgeur de compassie is verbonden aan boodschappen en het even weg van thuis ook…

, Schreeuw ik op hoge toon, Misschien toont mijn huid nu een beetje vies, Maar van binnen word ik schoon!!…

nog staan de instrumenten wat donker afgesteld want somberheid was troef maar uit de bak trekken toch al snel hoge tonen aan een speelse bel een dwarse streek over slaperige snaren brengt het pril geluid niet tot bedaren zij lijken nog ontstemd maar als de zon gaat schijnen zullen dissonanten zo verdwijnen dan gaat het lentelied…

het klinkt als een klokje luidt hoge tonen sprankelt de lucht met verwachting dwarrelt omlaag in een flard raakt mijn ziel en mijn hart donker genot mensonterende passie kleinerende lust de schaduw van mensen verdonkert het licht van de wijsheid vermindert zijn goedheid verwatert tot smart ik wil terug naar die wijsheid…

Ik vond je in het weideveld tussen broos geknakte veren had jij je ranke hals gevleid intens gekweld keek je me aan en ik zag leed in het tere van je zwart fluwelen ogen staan Je kreet vibreerde hoge tonen die verijlden in de levensbron naar de einder waar de avondzon het vallend duister leek te kronen Nog eenmaal strekte jij je kop…

je scherpte aan het glad en rond bleef steeds meer staan ook in je stem liet jij de hoge tonen iets meer vrij je gebaarde sneller in vaak ongedurig zijn jouw haast voelde niet fijn tot jij mij sneed met je onzekerheid wij waren samen kwijt toch zijn wij teruggegaan op zoek naar waar het is ontstaan de omslag waarin rust door…

Jij wist beelden te verklanken en klanken te verbeelden Samen met jou waren we niet alleen Jij nam ons mee in wilde dansen Op hoge toon zong jij even goed als rauw met je stem en hart van goud Jij bracht muziek, beeld en beweging bij elkaar, vermengde ze tot een cocktail vol ritme en passie Jij bent koning van een rijk…

een sprong beëindigt hoge tonen. Stil ligt de fluit op het velours, de kat, zijn naam is Händel, hervat zijn slaapje op de zonverwarmde vloer.…

tonen maar in november zal de storm het overbodig takken van dit jaar weer lenteklaar opschonen…

wist het ongeziene om de hoek voelde wisselen van spanning overal hoge tonen doken krijsend uit mentaal verval panisch lichtte chaos op in het donkere heelal strak van schrik deelde ik dit apocalyptisch ogenblik waar dood gestalte kreeg in versteend bewegen zonder afrit doolden de gebroken wegen brak leven in…

tonen van een kind draagt de wind nog mee…

jawel, ik kan uw onbegrip begrijpen uw wanhoop, woede en uw hoge toon ik kan ook leven met uw lach en hoon en snap dat u mijn strot wel dicht wilt knijpen u mag de botte bijl van mij ook slijpen een gruweldaad is mijn verdiende loon na twee uur wachten is het doodgewoon dat uwerzijds de nood begint te nijpen vergeeft u mij dat ik geen stempel…

hoe fris en vrolijk ook voelt de man zich onversierd hij zijgt ineen van wakker druipende oliebol tot vette uitgezakte flap op de grote hoop en plat gedrukt in de emmer van het oudejaar tot over de rand toe vol terwijl hij melig tiert samen geperst op hoge toon deze dag blijft alweer ongeplukt hoe draagt de man dit gans alleen zonder…

tonen minder lang terwijl het brommen nooit meer lijkt te verstommen…

tonen van een kind klonken door in je donkere gloed vibreerden het weten van voelen wat er leeft en hoe alles nu moet zo hebben we elkaar gezien en onze wereld weer herschapen in momenten zonder tijd alleen emoties zijn nog toegelaten in ons eigen koninkrijk…

ik ben gek op dit festijn waar toeters en bellen in hoge tonen schellen mag ik even mijn kunsten komen verkopen maar het leukst vind ik het romantisch rode de geheimen en rozen die op valentijn blozen door vaak onbekenden gekozen het verlangen om liefde gestalte te geven eindelijk kunnen openbaren wat verliefdheid in jou en misschien…

jij toonladderde voorzichtig in het groen van gras dat onvoorstelbaar veel variaties had spriette hoge tonen tot zaad in luchtvervoer dat zo de mooiste dromen bloeiden in deze tour de chante waren de bloemen uit de wei met wind als dirigent duizendschonen blij waar bomen struiken kortwiekten in wat donkerder kleuren klonk…

de borsten die voor niets en niemand wijken met tepels die een hoge toon aanslaan dat strakke truitje … niets er onder aan het strookje buik waarlangs haar vingers strijken een strakke broek waarin de vormen prijken dat zulke mooie meiden echt bestaan de Schepper deed zijn werk en lacht voldaan hoe moeilijk is het dan om niet te kijken natuurlijk…

Hoor jij de zuivere hoge tonen, terwijl ik luister hier benee.…

Ze zingen sneeuw uit hoge tonen vallend aarde wittend in een felle kou het orgel jankt met donkere klanken de lange tocht van man en vrouw haar weeën komen en de melodie verhaalt van pijn er zal geen plaats meer in de herberg zijn een stal ontvangt het kindje de wiegeliedjes klinken fijn dieren neuriën een zacht refrein het koor…

deze zin draalt als een stoomloc door mijn brein, ik hoor zelfs de hoge toon van de fluit wanneer het gevaarte zich wil stationeren zoals vaak roer ik mijn mond met een gelispel dat ik iets te hardop uit, ik zie het in de verwonderde grimassen dat mijn tongval zich weer heeft bezoldigd en zich te eer heeft gestreken aan mijn wilde verwarde…