Alle inzendingen over hersft

ik wrijf een paar woorden met handen vol tederheid langs de boom die hersft huilt zijn tranen willen mijn lijf omranden omdat daarin een herinnering schuilt…

het loof, gekleurd of vaal bedekt mijn wereld almaar meer ik ben op weg naar innerlijke taal spreken wordt zuchten naar een veer in het park waar ik vertoef lijken alle lichten te doven het aardsparadijs toont zich grijs en droef alleen eenden zie ik in een lage mist geloven het lijkt altijd zo onverwacht als ik de andere kant ervaar…

als het hemels dak, vochtig grijs en alles omhullend, het ademen beperkt vraag ik me af of zich nu reeds de contouren vormen van mijn zielverlaten glazen zerk, al doende het ongewisse met eeuwigheid vullend het uitzicht draagt niet verder dan heden morgen, wat dat ook zij, lijkt een beeld uit een verleden een woord in…

wat was het bijna angstaanjagend heet hoelang duurden de wolkenloze dagen en geen depressie om mij te behagen de glimlach van de ploert was hemelsbreed de zonnegoden bleken hard en wreed zij heersten zonder zich maar af te vragen of een dichtersziel dit kon verdragen want licht en warmte vellen de poëet maar nu is dan de hersft weer in het…