Alle inzendingen over en toen werd het sti

Meisje met ravenzwart Haar die met knikkers Speelt, samen met Je vriendin - Gewoon op de stoep In een waterig Oorlogszonnetje, Jij kijkt met Vrolijke kinderogen De toekomst in Terwijl je een Van je glazen Knikkers naar je Beste vriendinnetje Rolt - zij heeft De waanzin die oorlog Heet overleefd, net Als jouw blik met…

Ik wil jouw armpjes weer eens voelen om het niets even lekker kroelen twee handjes héél hoog in de lucht gevolgd door een diepe zucht ik wil die lach weer eens écht horen misschien omdat het zonnetje schijnt ik wil schapen en lammetjes met je kijken zodat het verdriet langzaamaan verdwijnt ik wil mooie bloemetjes met je plukken samen maken…

Zij hebben samen hun sneeuwhandjes gevouwen op hun borst. Hun rode wangetjes van toen zijn nu wit en breekbaar. Ze werden de mond gesnoerd. Hun hartje viel stil. De handjes werden koud en kil. Hun glimlach versteende. De adem verliet hun tere lijfje. Zowel jongens of meisjes verlieten het aardse leven. Ze hadden nog veel kunnen beleven…

In de doorwaakte nachten was de liefdeloze leegte schrijnender dan ooit geamputeerd van mijn demente maatje huilde in stilte mijn gewonde hart de innerlijke kracht die ik eens bezat werd mijn grote kwetsbaarheid want in de schuchtere ochtend voelde mijn kussen nat…

“Kom van dat dak af Waarschuw niet meer” Wat een flauwekul Laat toch die mensen Laat toch die lui Lekker lui op het dak Wijntje, hapje, sigaretje in d’r hand Een uitzicht om wauw van te zeggen Lucht om lekker te happen De zon om lekker bruin te worden Het leven in de Jordaan Speelt zich niet alleen op straat, cafe en huis af Maar ook…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

De bel klonk luid, er was iets aan de hand. De bode fluisterde: ''t Is Yves Leterme!' O God, niet wéér hij. Wie zal me beschermen? Straks ben ik nog een koning zonder land. Ik onderbrak hem, vóór hij was begonnen, en zei: 'Leer eerst maar eens de Brabançonne!'…

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

De huidige muziek kan me niet bekoren, het is meer geknars en gekleun ik wil gewoon oude bekenden horen, niet dat oeverloze soms harde, gedreun! Uitzonderingen zijn er voldoende, maar die pakken niet mijn ziel, dat zijn er veel teveel hetzelfde, vandaar dat ik daar toch niet voor viel! Ineens schiet me te binnen, de plaat en zijn lp gouden…

Het is stil geworden. Buiten is het duister. Het maakt wakker. Ik ben aanwezig. Het mediteert. Het regent. Ik luister. Ik adem. Denken heeft geen zin. Gedachten verstillen. Alle druppels vallen. Mensen ademen. Allemaal. Het mediteert. Regen regent. Het is nacht. Nu is vrede. Het ademt. Het is stil. Samen. Hier. Wij. Nu.…

op de begraafplaats legt de winterstorm het verzwegene bloot een witte bleke steen niet langer geborgen onder laagjes dunne sneeuw het onvoltooide weerloze leven verstopt in inktzwarte schuldige aarde murw van zwijgen en wegkijken zing ik je naam samen met jou, Michel kruipt de ijzige kou onder mijn huid…

Wat gaat de tijd toch snel, soms te snel Als je jong bent denk je daar niet zo aan Vaak heb je het veel te druk met je baan Wat de toekomst brengt, zie je dan wel. Nu je ouder wordt denk je aan het verleden Als jongere dacht je aan promotie op je werk Je voelde je toen gezond, vol energie en sterk Maar dat is al weer een mooie poos geleden…

Valken pakken geen schoeisel voor hun nest, niet de slipper die de farao in de schoot valt .....Hij kijkt omhoog en iedereen .....kijkt met hem mee .....naar de valk in de lucht Het moet een teken zijn een opdracht uit de hemel en de zoektocht begint .....Het welzijn van heel de natie .....staat op het spel, de vraag .....is: vinden…

Spreekbuis van alle demente mensen hij durfde wel debatteren de bestuursvoorzitter kan wat van hem leren 30 miljoen op de bank en toch urinestank........ Nederlanders trek ten strijde maak een einde aan onnodig lijden Hoed af voor Ben Oude Nijhuis Nederlands knapste spreekbuis…

Toen ik jong was dacht ik: uit de wereld pers ik al het sap. Mijn leven zal dat niet bederven. Ik pik wat ik kan krijgen: de krenten uit de pap. Ik zal mij veel rijkdom verwerven! Toen ik ouder werd wist ik: Het ging anders dan ik dacht Om intens gelukkig te kunnen leven. Veel van wat ik vroeger had bedacht Had ik intussen opgegeven.…

Ze had het manmoedig doorstaan het overlijden van haar man ze had minuten lang gestaard toen hij z'n laatste adem uitblies ik stond erbij en keer naar haar ik las in haar gedachten dit was het, dit was het dus 50 jaar lief en leed dag lieve, lieve man van me ze had hem liefdevol verzorgd ze had zich weggecijferd soms met moeite, maar…

ik kan wel zuchten en mijn hoofd breken, doen alsof ik er niet ben, of wellicht zwijgen woorden weglaten, met sprakelozen spreken, door weer en wind banjeren door de nacht of, als Mandela, met beroofden spreken, haren trekken uit mijn kop, kaal zijn als een luis, en mijn hoofd zwaarder laten worden dan mijn benen, blijven wachten op het ene…

Hier staat de rode beuk met het eindeloos grote geduld van een boom. Hier staat de rode beuk hij ziet en hij hoort ons en is ons vergeten. Hier staat de rode beuk voor hem is het altijd altijd en hier is het nergens…

Er is iets in de zang van een merel het is voorjaar, je wordt wakker je ligt te denken in de nacht het raam staat open - er is iets waarvan de vogel zingt en je denkt aan wat je moet opgeven er is iets in je dat leeg is en het stroomt vol met het zingen van die merel…

De mensen op straat maakt het niet uit dat ik naar hen kijk of ik besta er is geen noodzaak die me vooruithelpt voorbij het raam wachtend het wachten moe, terug in de stoel terug in de tijd verdwalend in mogelijkheden van oude zomerse verlangens door jou aangeraakt te worden terwijl het paard snuift jouw onschuld onbewust en onaangeraakt…

Beits, zeep, appels, stof: ik houd van zoldergeuren – maar ik nies ze weg.…

Over de graven, over de tijd heen: klimop – van de verhalen.…

Je verbleekt, kruipt langzaam weg uit de anekdotes en de foto's die overblijven voor vreemden, later ook nog ontdaan van onze herinneringen alles verteerd tot iets anders jij en wij opgelost in nieuwe levens met hun eigen verhalen waarin wij zachtjes fluisteren eeuwig zullen we fluisteren in het voorouderlijke koor van de menselijke…

We hadden verlangens en kusten, ja we kusten elkaar in vurige liefde en de wind in het haar Het was een liefde die eeuwig, ja eeuwig zou blijven die nooit meer zou stuk gaan dat geloofden wij zwaar Maar de tijd, ja die tijd die ging veel te lang duren want de bozen en de jaloersen cirkelden reeds om ons heen en de lichtjes, ja die…

Niets hadden we nodig, we botsten gewoon en lagen door elkaar als dat zo uitkwam, een nest vrienden die elkaar weten te vinden hoe ver we ook uitgevlogen zijn Engelen geworden, wie had dat gedacht! Onze zielsverbondenheid zo vertrouwd op het eerste gezicht bij elk weerzien - eeuwig jong is dan mijn kuikenhart, mijn huid van vlees en bloed…

De stikstofcrisis heeft ons in de greep Hoe moeten we die gifwolken weg krijgen Waar zit de angel en waar zit de kneep Beleid zit boeren in de nek te hijgen 'Halveren' roept D66 vlug 'Dat zal die megastallen boeren leren!' De boeren slaan met harde hand terug De snelheid op de weg kan hun niet deren En masse trekken de tractors naar…

Er streek een vreemde vogel neer op de drempel van mijn huis. Ik heb hem weggejaagd, maar telkens kwam hij weer. Ik wilde hem leren kennen, want ik zag hoe mooi hij was. Zijn ogen en zijn verenkleed erbij, het liedje dat hij zong, alleen voor mij. Het vertederde mijn hart. Ik kon hem niet verjagen en zei het hem: “Kom blijf bij mij.”…

Na acht uur bleef het onnatuurlijk stil Vanuit het Naardermeer een half uur storing Geen vogelzang bracht ons dus in bekoring De lijn herstellen bleek geen peulenschil Een nood(ver)bandje moest het leed verzachten Een technicus kan zijn ontslag verwachten…

Ik denk niet dat mijn vrouw ernaar verlangt Vanwege de gesteldheid van haar knoken (“Mevrouw, uw heup is magnifiek gebroken”) Dat zij nog eens zo ’n compliment ontvangt. Chirurgen die haar schouderklopjes geven? Mijn vrouw gaat liever heelhuids door het leven.…