Alle inzendingen over eenakter

Mein Spiegelbild jouw spiegelbeeld meine matten Augen starren durch das Fenster wo nichts und alles zu sehen ist hier schein ich offensichtlich im luftleeren Raum aufgestiegen je fletse ogen staren door het raam waar achter niets en alles is te zien hier, lijk je, ogenschijnlijk, in het luchtledige opgegaan vor…

ik schuif langzaam de gordijnen toe en sluit de wereld buiten zie nog even het licht van een lantaarn dat zacht schijnt door mijn ruiten de eenzame schemerlamp in de hoek werpt schaduwen op de muren als decor van mijn eenakter waarvan ik nog niet weet hoelang mijn monoloog zal duren ik fluister woorden op dit wazig toneel verbeeld…

als een geroutineerd acteur in een eenakter maar dan wel een non-fictieve scene uit een kerstverhaal van Dickens…

Toen hij nog maar Een kleine jongen was, Die vanaf dat moment opgroeide In een andere waarheid - Hem werd doorgaans verteld Dat hij zich vergiste in de Werkelijkheid, omdat hij Er voornamelijk buiten stond - Vluchtte in dromen En gedichten, in verzen die Zijn verloren gegane Eigenwaarde opnieuw Tot leven wekten, En in een eenakter…

De eenakter is gespeeld. Zacht roffelen handen op de stoelleuning. De leeuwenkop blijft stoïcijns, de mijne ook. In de hoek rommelt een actrice met rekwisieten. Haar lispelende mond zegt niets, zij is geen zuster van de karmelieten, hoewel haar ogen bedelen. Armoedige grond moet bemest.…

eenmaal begonnen ontrafelt het verhaal; alle teksten worden opzettelijk verzonnen in een geheime taal elke regel is van even groot belang; iedereen verbeeldt zijn of haar karakter in een traag verhaal, waarin ieder speler met zijn leven speelt, een lange eenakter zonder zin of moraal.…

Ik loop door het dorp De zon schijnt, de wind waait een beetje door mijn haren De luiken zijn gesloten met kieren dun als naalden met lange smalle ogen Mijn schaduw valt nergens binnen, er zijn er geen in de schemerige kamers waar het licht grauw verdoezelt wat er gaande is en wat de consequenties zijn van ieders doen en laten De…

Natuurlijk wil ik geen object zijn maar mens, een subject niet volledig vrij misschien maar ook niet in de hel van andermans oordeel want ik negeer niet dat ik een individuele wij ben een individuele liefde die tekortschiet soms individueel wreed eigenbelang, kortzichtig door ingebouwde oogkleppen tegen mijn nerveuze angst voor…

volledige stilstand van de tijd ter wijl je met jouw hand strijkt door je haren en met een sierlijke beweging de kleding van je lichaam glijdt De douche kaatst de parels op jouw huid jouw handen glijden over buik en keel ik strek mijn handen naar je uit terwijl ik diep in gedachten met je lichaam speel Een schouwspel wat nooit verveelt een eenakter…

Zij speelt de eenakter in een vlinderspel en lacht wat ziek was weer gezond, want zij is de tornado in een vat blond bier wat morgen zal gisten, verlost van onbegrepen twisten ver over grenzen heen, ze is een aard verschuiving onder mijn hemelgewelf, ze is de kosmos zelf of gewoon een kleinkind.…

Zet het licht op verzengend en open het gordijn Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn. Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt.…

Zet het licht op verzengend en open het gordijn Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn. Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt.…

dit axioma speelde, verspreidt zich een ideaal in mijn gedachten, leef ik in het heden op gespannen voet, hongerig naar waarheid houdt mij nog zoet, waarin ik hopen mag, om die omstandigheid te verzachten, begrijp dat kennis niet in tijd te meten is, daarop te wachten duurt te lang, moet het doen met mijn theatrale voorstelling, éénakter…