Refrein
netgedicht
Speeksel met chocola. Zijn mond bewoog.
Ik luisterde, veegde zijn kin zacht droog.
Tussen zijn lippen pruttelde een refrein.
Het flakkerde. Gesmak. Vlammen van pijn.
Een woord van troost kreeg ik niet uit mijn keel.
“Ik weet zo weinig en ik wist zo veel!”
Woorden, namen, adressen, telefoon-
nummers. Verbindingen. En ik, zijn zoon,
arm om zijn…