Alle inzendingen over corona afscheid ziekte alzheimer

Ik kijk om me heen Zie een ziekte zo gemeen Hij doet je vergeten Hoe je heette Je weet niet eens je naam Mijn god waar kom ik verdaan Mijn hemel wat heb ik gedaan Sorry,maar alzheimer is mijn naam Ik doe je alles vergeten Wat zei je? Alzheimer is mijn naam…

Wanneer ik vraag: lekker gegeten zegt ze, de peentjes wel we aten bloemkool, zeg ik, ze kijkt me verwezen aan en zegt: die smaakte naar peentjes. Als ik in de lach schiet, biggelt er een traan, ze fluistert help me, ik vergeet zoveel. Mijn hart breekt.…

Onderwerp: FW: De zaak Alzheimer “Het is een vrouwke ”Fleur” Onze moederlijke 12 jarige Malthezer.…

Ze draait haar hoofd zo ver als het wil gaan naar haar die hier haar hand is komen strelen. Wat zeg je ook alweer als men iets zegt? Er rijst een woord, maar dat geeft voorrang aan een binnenfilm van vroeger taferelen: hoe zij met vlotte slag twee vlechten vlecht en hoe zij samen voor de spiegel staan waarin hun ogen even olijk spelen…

[Dit schreef ik voor lieve mensen] Alzheimer Onze lieve moeder heeft alzheimer. Een nare ziekte, zoals we weten. Onze moeder kent zichzelf maar ook haar dochter niet meer. Het leven wordt steeds mistiger voor haar. Het is moeilijk voor ons, maar ook voor haarzelf, ook al weet ze dat waarschijnlijk niet.…

vergetelheid dimt elk licht er ligt een mist in je ogen blikken vinden niet meer wat jij ziet is geweest en verweven met de jammer van gemis er is geen morgen in jouw toekomstbeeld van leegte vergeven rest je geen streven dan iets te beleven nog even…

Ze zaten zoekend om zich heen te kijken, verdwalend in hun avondrode mist langs eigen levensweg als bermtoerist. Maar zie: het Alzheimwee lijkt nu te wijken. De oudjes knappen zienderogen op na elk bezoekje aan de koffieshop.…

Met tranen neem ik afscheid van jou. De liefde overheerste voor ons beiden. Door jouw ziekte kon je hier niet blijven. Troostend leg ik mijn hand in de jouwe. Met veel verdriet moet ik afscheid van je nemen. Jij hebt je taak volbracht. Sterf in vrede. Wij blijven voor altijd verbonden.…

Corona corona corona Hou jij nou maar afstand Van mij Corona corona corona Dan hoef ik er even niet bij Wil in mijn eigen bubbel Nou, dat gaat nu beter Op een afstandje kijken Ja, kijken naar jou Ja, kijken naar jou Corona corona corona Hou jij nou maar afstand van mij Corona corona corona Dan maak ik mezelf weer blij Even er…

Als corona iets niet is dan is het een 1 april mop Als corona iets wel is dan is het verzet van de aarde als corona iets laat zien dan is het een nieuwe manier van kijken Als corona iets bedoelt dan is het uitzieken en opnieuw beginnen als corona iets niet wil horen dan is het angstgebrul van gelovigen als corona iets wil zeggen…

Alle zorg door corona uitgesteld Maakt dat mijn doods oordeel nu wordt geveld. Verbijsterd, verdrietig en boos kijk ik de dokter aan Verlengen van jouw leven is waar wij nu voor gaan. Door corona nu geen fatsoenlijk afscheid Maar met een klein comité in deze eindstrijd.…

De tijd heeft je Gebeente krom getrokken Als een halve hoepel Lig jij scheef over Je bed gedrapeerd Een balkje bedekt Je ogen om herkenning Te voorkomen van hen Die jou niet kennen Zoals jij jezelf al Niet meer kent - En als ik dan je Lippen aanraak met Mijn vingers begint Zonder dat jij het Beseft de zuigreflex En ben…

We stonden op balkons of op de stoep, Als eerbetoon aan wie voor zieken zorgen, Voor hulpverleners, horeca en morgen Voor weer een ander cruciaal beroep. Ik denk dat ik vanochtend na het scheren, Voor al die klappers ga applaudisseren.…

Zo trots zoals je was, Je klauwen als panterpoten, Je praten en miauwen toen, Zo brak ben je nu geworden, De ziekte mergelt je uit, Je trotse poten zijn als lucifers, Toch blijf je bij iedere aanraking knorren, Je hart is zo sterk, Straks moet ik afscheid van je nemen, En dat doet pijn………

Ingevallen Haar wangen Mumm'lend Haar spraak Zat ze in Zichzelf gevangen Nadat ze bezoek Van Alzheimer Had ontvangen…

Zeven-en-dertig Nog maar, omarmd Door een gezin Met kinderen die Nog in de groei Zijn - zo jong nog Maar, en toch vallen Er al gaten in het Brein waardoor papa Vergeet wat hij zoeven Tegen ons zei, en Drie keer achter elkaar Hetzelfde vertelt als Was het baanbrekend Nieuws dat voor de Eerste keer aan het Daglicht wordt…

De ziekte Corona waart over heel de aardbol koestert trotse gedachten ik maak slachtoffers naar eigen keus en goeddunken weet de plaatsen te vinden waar de mensen zijn die zich het beste laten treffen en vellen ben wellicht de grote vervanger van de derde wereldoorlog die thans hoorde te woeden duistere denkbeelden laten we onze Hemelvader…

Coronavaccin maakt dus corona-immuun wordt corona dood…

Alzheimer doet de cellen sterven zodat geen kanker kan uitzwerven. Kwaad moet men kordaat vergelden met kwaad om eeuwig leven te verwerven.…

ik heb je gevolgd zag je hand langs deuren wrijven zonder bij de klink te blijven dagen weken op hetzelfde pad tot de maanden donkerden jij routine het loopje en de deuren vergat vandaag zag ik een flits van lente in je blik je schuifelde toen ik deuren sloot naar je vertrouwde padenloop in tijdloos begroeten nam jij de tijd…

ik streel je gezicht pak wat donkere schaduw erbij anders weerkaatst licht in je blik juist daar waar ik tast jou zoek lijkt weten een vaag en mistig vergeten wij bewandelen stukjes bekend jij lacht met de bloemen die jou hebben herkend nog schijnt de zon in een wereld voor samen toch somber jij regen wat vaker…

Mijnheer ziet er goed uit vandaag, hij sliep tamelijk rustig en lag de hele nacht op zijn favoriete zijde. Tijdens het ontbijt verslikte mijnheer zich, hij had een erge hoestaanval en spuugde over de tafel. Gedurende het verschonen kreunde mijnheer en hij had een angstige uitdrukking op zijn gelaat. Mijnheer had visite vandaag! Zijn…

hij telt met al zijn vingers lacht vriendelijk als ik iets vraag beantwoordt mijn groet als ik weer ga maar samen praten doen we niet meer hij kan geen richting houden in het sturen niet voortborduren in dezelfde kleur toch hebben wij een lijvig testament de fotodoos ons eigen monument in kijken lachen wij samen maakt ons blij…

het is stilte die ik voel kloppen in mijn hand er is veel buiten maar in mijn hoofd wordt alles klein kleuren zijn er wel maar spreken minder fel dan voorheen vormen zijn mij heel vertrouwd in de omgeving waar ik van houd loop nog steeds niet om ergens heen te gaan maar voor even op de been soms denk ik dat ik er nog ben…

gebouwd zij volgen hun lijnen ooit heb ik geweten hoe alle soorten toen hebben geheten ik lach stil zonder herinnering mijn handen weten hoe vroeger alles ging ik mag niet pluizen zeggen de tehuizen maar mijn vingers doen hun eigen ding lang was ik opstandig over het vele niet meer weten pas toen ik dat vergat wist ik dat ik alzheimer…

Vol en leeg Zwaar en licht Groot en klein Ik voel wel, Maar ik weet niet meer Foto's, mooie plaatjes niet meer dan dat Ik zie wel, Maar herken niet meer Loshangende flarden, gedachten die mij verwarden Ik besta wel, Maar ik leef niet meer Uiterlijk volmaakt, de ziel zoekgeraakt Ik denk wel, Maar begrijp niet meer Mijn lichaam…

vingers priegelen met een touwtje je hoofd zwaait heen en weer je sloft de zoveelste ronde wilt u een koekje meneer maar de trommel is leeg je ogen en lach zijn een schaduw van wat is geweest zacht dansen de stofjes in de reepjes middagzon je slaat naar een bromvlieg die je zelf verzon ik kus je tot een volgende keer hulpeloos…

Het hier en nu jij en ik, een individu niet vooruit maar daar vandaan is de tijd op reis gegaan Vandaag is voorheen en gisteren vandaag zij die verdween met dezelfde vraag Vertellend over hem met oude stem zonder gemis omdat hij nog is Een nieuw verhaal is zo vervlogen en ik herhaal met droeve ogen Langzaam verdween voor ons…

vergeten is hij maakt plaats voor een stilleven aan de wand waarin jij terug wilt naar de buurt uit jouw jeugd die allang is afgebroken ik verzin een leugen uit bestwil om snel weer weg te gaan naar mijn eigen huis omdat de sfeer mij benauwt jouw humeur barst los in wantrouwen en agressie jij rouwdouwt met alle kracht en vecht met alzheimer…

In vreemde ogen zie je meer Dan dat je altijd hoopte De ziekte die je sloopte De blikken doen zo zeer ’t is niet het afscheid dat zo’n pijn doet maar het besef al van tevoren dat je hen in de toekomst niet zult horen en niet hun dagelijkse groet hoe kun je nu dan nog genieten die wetenschap vast in je hoofd lamgeslagen en verdoofd van…