Twee buitenbenen passen niet
bij elkaar, ze lopen zo raar,
zei ze onbeheerst gedecideerd.
Een buitenbeen verlangt naar een
binnenbeen, stabiel en veerbaar.
Alleen zo loop ik recht op ‘t pad.…
Als kind door een sfinx gebeten.
Als man door de mangel gehaald.
Enigszins afzijdig van de rest
zich voelend op z'n best.
Wat te worden nooit geweten;
weifel en wankel als basis en bron.
Ik (is de worm in het wonder)
ben de dertiende uit het dozijn;
de vroeg al van mammon en pappot weggevluchte,
vele malen ten hele verdwaalde
Cino…
Iedereen heeft iemand en ik ben weer een buitenbeen.
Waarom doet iedereen mij zoveel verdriet.
Ze noemen me lelijk, raar en een miet.
Nooit doe ik eens iets goeds of maak ik iemand blij.
Ze zijn alleen maar aan het zeuren op mij.
De andere jongens zijn allemaal zo stoer.
En ik kan geen ene moer.
En nu zit ik dus op deze stoel.…
Vanaf mijn geboorte was ik links
en dus een buitenbeen.
Iedereen op school die schreef rechts,
Dus ik stond al meteen alleen.
Er kwam een touwtje aan te pas,
zodat ik links gebonden was.
Alle kinderen keken mij aan,
ik moest rechts schrijven leren gaan.…