8403 resultaten.
Verstilde schoonheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 165 de bloemen
raken maar niet uitgebloeid
worden door de kou
geboeid tot overleven
kleine vruchten die
niet in warmte rijpen
verdrogen later zonder
nageslacht om mee te prijken
verstilde schoonheid
met een triest verhaal
de kille lente vertraagt
het leven van ons allemaal…
De beukenhaag
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.667 Langs de uitgetreden duistre weg
Bouwt, om de tuinen te versperren,
De oude ruige beukenheg
Haar zwarte wal tegen de sterren,-
Het dorre hout ruist in de nacht
Als een eindeloze klacht.
Van onder kaal en afgetrapt,
Vol puisten aan haar arme stammen,
Is zij aan alle kant gekapt
En wuift geen tak meer uit haar kammen,-
Van buiten is…
Stervend meisje
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.310 Kind van wonden,
Dat een stonde
Als een bleke sterre beeft,
Voor wier luister
’s Werelds duister
Gene nacht meer olie heeft;
Kind van vrezen,
Teder wezen,
Kind van louter liefde leed,
Wier geflonker
Uit de donker
In dit droeve dagen gleed;
Kind van zorgen
Met de morgen
Van uw leven leven moe,
Gaan uw ogen
Als de hoge
Bleekgeworden…
lentefee
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 412 zelfs het gedicht dat ik nu schrijf
voelt als verloren tijd
zo onstuimig lonkt haar tere pracht
onweerstaanbaar betovert ze dan ook
mijn blik, vertraagt zij m'n pas
ik wuif haar na tot ze verdwijnt
er dwarrelt nog wat bloesem op mijn
jas, en op het pad langs de dijk…
over gaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 74 de mens
gaat over
niets hooguit
per ongeluk
over alles
aan deze of
gene zijde
van het heelal
de taal
met stomheid
geslagen
gekist abrupt
bedolven
verbrand en
verlaten gaat
over niets
hooguit
per ongeluk
over alles
als zij het
afscheid vertraagt
en ik je omarm
om je los te
kunnen laten…
Koffiegevoel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 180 Koffie vertraagt de tijd.
Koffie brengt geluk.
Blij lost koffie op!
Koffie schenkt ons vrijheid.
Koffie schept weer ruimte,
in onze volle koffiekop.
Koffie voelt ons aan.…
Stilte die spreekt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 667 Waar pracht en praal
Daag'lijks hoogtij vieren
En zelfs het duurste
Horloge met Kerst geen
Voldoening meer geeft
Daar is het heldere
Kaarslicht vanavond
Stille getuige in de tijd -
De stille nacht
Die warmte geeft
In kille eenzaamheid…
Geen verlenging
snelsonnet
2.0 met 14 stemmen 1.305 De KLM wacht niet meer op de klanten
Die, gatewaarts gaande, onderweg spontaan
Langdurig aan het tax free-shoppen gaan
Want dat vertraagt de boel aan alle kanten
Daarom vertrekt elk toestel steeds accuut
'Last minute' staat nu ècht voor slotminuut…
Versterven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 wanneer ik nu het land bekijk
dan vliegen de raven
niet meer op
alsof ze thuis gekomen zijn
verstommen de dagen
vertraagt het denken in ijs
de herinnering blijft
boven een dun sneeuwtapijt
verdwalen prille lentekleuren
in een verwaterd grijs
trekken daar jaargetijden
tot een puntig gemis…
De laatste
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 291 Kom liefste, dans met mij
de tango van weleer
nu de bandoneon weerklinkt
weemoedig maar hartstochtelijk
de tonen zingt van ons gevoel
toe, leidt me weer
dicht in je armen
naar dat ritme
nog één keer
voor de muziek zwijgt
en jouw schaduwbeeld
vertraagt
vervaagt
verdwijnt…
Beschouwingen over de natuur en de mens
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.368 Curieus is 't toch dat de natuur
Al wat de mensen hier bederven
Met hare vriendelijke verven
Wel weer terecht brengt - op den duur!
Een paviljoentje, of andre taart
- Een klerenmagazijn bijvoorbeeld -
Is nog maar niet voorgoed veroordeeld,
Maar wordt juist mettertijd wat waard.
Ja zelfs een standbeeld in ons land
- Iets op zichzelf betreurenswaardigs…
De daad
poëzie
3.0 met 27 stemmen 3.033 Wie is het die de zwarte voren
In golvend goud verandren doet,
Wie mesten en wie maaien 't koren,
Wie is het die de wereld voedt -?
Dat zijn de paarden en de ploegers,
Dat zijn de zweters en de zwoegers,
Dat zijn de zaaiers van het zaad -
Dat is de daad!
Wie graaft de glinsterende kolen,
Wie schept het schitterende zout,
Wie haalt uit diepe…
Weemoed
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.853 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Wij zoeken 't ver
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.438 Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek het zuiver schone beeld,
Dat kan verzoenen met dit leven:
De vreemde vlinder die daar speelt
Draagt 't op haar vleugelen geschreven -
Doch als 'k mijn handen om haar sluit
Wis ik die tere tekens uit!
"Gij volgt vergeefs wat immer vliedt
En houdt de schone schijn voor 't wezen,
Door eigen onrust…
Antwoord
poëzie
3.0 met 7 stemmen 897 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
Renaissance
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 214 bewust breek ik de avond
bang dat het zwijgen van de merels
de tijd vertraagt
in onbewogen ogen
en kou doet kruipen in huiverhaar
van de schoonste scherven
lijm ik mijzelf merels en meer
dicht de nacht
wanneer de maan de torenhaan raakt
en stap naakt uit dit stilleven…
piekt als hij thermiekt
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 1.679 de lucht draagt
als ik vlieg
de verte vraagt
bestemming
van mijn vlucht
de wind vertraagt
in koude vlagen
het glijden
piekt als
hij thermiekt
mijn schaduw
streelt de aarde
speelt licht en
donker uit als ik
mijn vleugels sluit
ik wil ontsnappen
verder gaan
voordat de sporen
van mijn stappen
zijn vergaan…
Eenzaam
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.060 Ik lig in mijn bedje,
en alles vertraagt.
Het lijkt wel een film,
hoe alles vervaagt......
Verblind door mijn tranen,
verwoest door verdriet.
Ik voel me zo eenzaam,
geen mens die het ziet!…
Gras
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 162 In vroege lente zonnestralen,
de stad nog vele dromen te gaan,
vertraagt mijn pas tot genoeglijk dralen
tot iets euforisch mij stil doet staan
Starend naar het veld van groen,
geklemd tussen straat en waterplas,
inhaleer ik diep van dit seizoen
de frisse geur van vers gemaaid gras.…
Witte wieven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 130 stromen spinsels
vernevelen in witte wieven
druppen langs lentetakken naar de grond
in de schoot
van een smachtende aarde
die verdroogt in de schrale noord ooster
weer hebben mijn handen
de kou niet verjaagd die
de bloesem met weken vertraagt
zie hoe het leven
in knoppen verwelkt
zonder dat het ooit vruchten draagt…
Ach lieve
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 231 Verbonden met de geur van het alledaagse
wil je vliegen in de wolkenlucht
Je wilt weten
waarom de winden sterven
en waarheen de verhalen gaan
In het groots en het klein
versnelt of vertraagt
het licht
niet
De wind draagt
wat jij niet vatten kan
maar toch voor altijd
blijven zal
Drink het avondrood
als antwoord op je vraag
en…
Antwoord
poëzie
2.0 met 15 stemmen 3.684 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
De avondwolken
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.151 Toen zag ik uit in de avond
En keek in de wuivende hemel,
Zoals een plant in de avond
Alleen op een zonnige heuvel,
Zoals een zwijgende vogel,
Die rust op een eenzame heuvel,
Onder de varende wolken
Van de eindeloos drijvende hemel
Van blauw en van goud; - en de wolken
Dreven als zachte gestalten,
Als tedere vreemde gestalten -
Zoals de zoete…
de dirigent
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 134 na het slotakkoord
houdt hij zijn baton hoog
de instrumenten zwijgen
uit het ampul vloeit
een concentraat van stilte
recept voor de wereld…
Het kwartier
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.842 Toen viel een gat in mijn droom
En een koele klok sloeg het kwartier
Door de zwijgende nakende nacht,
En ik voelde mijn ogen wijd open -
Die zagen stil
In de nacht.
Maar ik lag in een doodstille kuil
En ik keek in het donker heelal,
Verwonderd en wakker, naar het geluid
Van het eenzame koele kwartier -
Dat al zweeg
In de nacht.
En…
Inkeer
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.862 Wat lelijk heel die heide,
Wat lelijk doet dat veld,
Wat triest dat geen van beide
Mij meer iets moois vertelt!
Elk bloempje aan de wegen
Leek eens een mooi verhaal -
Nu drupt het in de regen
En zwijgt het allemaal.
‘k Loop in herinneringen
als een wanhopig kind,
Dat ziet de oude dingen
En de' oude weg niet vindt.
Maar hebben…
In de stilte
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 152 In de stilte
wist ik altijd
wat te denken en te voelen
wat te willen
waar lagen de verschillen
in de stilte alleen
altijd of het scheen
dat ik meed en vermeed
om een zachter leed.…
De stilte
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.610 Min de stilte in uw wezen,
Zoek de stilte die bezielt,
Zij die alle stilte vrezen
Hebben nooit hun hart gelezen,
Hebben nooit geknield.
Draag uw kleine levenszegen
Naar het dromenloze land,
Lijk de golve' haar oogst bewegen -
Tot zij zachtjes breken tegen
Het doodstille strand.…
Lichtspel
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 146 Tijdens de ochtendwandeling
staat de groep plotseling stil.
Ik vind mij voor een hoopje takken,
en staar ernaar.
Dan breekt de zon door
en voltrekt zich een schouwspel van licht.
Over de talloze kriskras gesponnen draden,
dansen ontelbare lichtjes.
Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje,
zet de maat voor dit glinsterend festijn.
Het hoopje…
Openstaan voor jezelf.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 230 Wanneer men luistert
naar zijn ziel dan begint taal
zowaar te leven...…